พ่อขุนบานเมือง

            เป็นพระราชโอรสองค์ใหญ่ของพ่อขุนศรีอินทราทิตย์และพระนางเสือง และเป็นพระเชษฐาของพ่อขุนรามคำแหงมหาราช เสวยราชสมบัติในอาณาจักรสุโขทัยหลังจากพ่อขุนศรีอินทราทิตย์สิ้นพระชนม์ และครองราชย์อยู่จนถึง พ.ศ. 1822    พ่อขุนบานเมืองได้ทำสงครามกับเมืองต่างๆ เพื่อจะขยายอำนาจ   โดยมีพระอนุชา  (พ่อขุนรามคำแหง)  เป็นแม่ทัพ    ดังปรากฏในศิลาจารึกหลักที่ 1 ว่า "กูไป่ท่บ้านท่เมือง ได้ช้าง ได้งวง ได้ปั่ว ได้นาง ได้เงือน ได้ทอง กูเอามาเวนแก่พ่อกู พ่อกูตายเวนยังพี่กู กูพร่ำบำเรอแก่พี่กู ดังบำเรอแก่พ่อกู" หมายความว่า  เมื่อพระรามคำแหงยกทัพไปตีเมืองอื่นจนได้ชัยชนะ ก็นำช้าง ผู้คน ทรัพย์สินเงินทอง มาถวายแด่พระราชบิดา เมื่อพระราชบิดาสวรรคต ก็กระทำอย่างเดียวกันกับพ่อขุนบานเมือง