- user warning: Table 'cache_filter' is marked as crashed and should be repaired query: SELECT data, created, headers, expire, serialized FROM cache_filter WHERE cid = '3:f1c9024b6c492b925ce11d38dfd77c7d' in /home/tgv/htdocs/includes/cache.inc on line 27.
- user warning: Table 'cache_filter' is marked as crashed and should be repaired query: UPDATE cache_filter SET data = '<!--paging_filter--><p><span style=\"color: #800000\"><strong></strong></span></p>\n<p style=\"text-align: center\">\n<img height=\"206\" width=\"170\" src=\"http://www.info.ru.ac.th/province/Sukhotai/Luksila.jpg\" border=\"0\" />\n</p>\n<p style=\"text-align: center\">\nเรื่องชมค่าวรรณศิลป์ เยือนถิ่นสุโขทัย ในศิลาจารึกหลักที่ ๑ (ด้านที่ ๑)\n</p>\n<p style=\"text-align: center\">\n<img height=\"1\" width=\"1\" src=\"/sites/all/modules/tinymce/tinymce/jscripts/tiny_mce/blank.htm\" align=\"bottom\" border=\"0\" /><img height=\"34\" width=\"336\" src=\"http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/dookdik/linepattern/linenew/253.gif\" align=\"bottom\" border=\"0\" />\n</p>\n<p style=\"text-align: center\">\n<img height=\"1\" width=\"1\" src=\"/sites/all/modules/tinymce/tinymce/jscripts/tiny_mce/blank.htm\" align=\"textTop\" border=\"0\" /><img height=\"1\" width=\"1\" src=\"/sites/all/modules/tinymce/tinymce/jscripts/tiny_mce/blank.htm\" align=\"textTop\" border=\"0\" />\n</p>\n<p style=\"text-align: center\">\n \n</p>\n<p style=\"text-align: center\">\n<!--pagebreak--><!--pagebreak--></p><p> \n</p>\n<p align=\"center\">\n<img height=\"264\" width=\"382\" src=\"http://www.info.ru.ac.th/province/Sukhotai/Pimg1.jpg\" align=\"absMiddle\" border=\"0\" />\n</p>\n<p></p>\n<p>\n<span style=\"color: #003300\"> </span><span style=\"color: #0000ff\"> ตามหลักฐานทางประวัติศาสตร์กล่าวว่า เมื่อ พ.ศ.๒๓๗๖ ขณะที่พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงผนวชอยู่และยังไม่ได้เสด็จขึ้นครองราชย์ ได้เสด็จธุดงค์ไปทางเหนือ ได้ทรงพบหลักศิลาจารึกหลักที่ ๑ ที่ปราสาทเก่าเมืองสุโขทัย </span>\n</p>\n<p align=\"center\">\n<span style=\"color: #0000ff\"></span> <img height=\"206\" width=\"170\" src=\"http://www.info.ru.ac.th/province/Sukhotai/Luksila.jpg\" border=\"0\" />\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> </span></p>\n<div style=\"text-align: center\">\n</div>\n<p>ลักษณะของศิลาจารึกเป็นแท่งศิลารูปสี่เหลี่ยมยอดแหลมปลายมนสูง ๑ เมตร ๑๑ เซนติเมตร มีถ้อยคำจารึก ๔ ด้าน ด้านที่ ๑ ด้านที่ ๒ มีจารึกด้านละ ๓๕ บรรทัด ด้านที่ ๓ และด้านที่ ๔ มีจารึกด้านละ ๒๗ บรรทัด ตัวอักษรที่ใช้จารึกเป็นอักษรโบราณซึ่งเรียกกันว่า "อักษรลายสือไทย" จารึกขึ้นเมื่อ พ.ศ.๑๘๒๖ ตามหลักฐานที่กล่าวไว้ในศิลาจารึกหลักนี้ด้านที่ ๔ บรรทัดที่ ๘ ความว่า \n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> "...เมื่อก่อนลายสือไทยนี้บ่มี ๑๒๐๕ ศก ปีมะแม พ่อขุนรามคำแหงหาใคร่ใจในใจแลใส่ลายสือไทยนี้ ลายสือไทยนี้จึ่งมีเพื่อขุนผู้นั้นใส่ไว้..." </span>\n</p>\n<p align=\"center\">\n<span style=\"color: #0000ff\"><img height=\"200\" width=\"149\" src=\"http://www.info.ru.ac.th/province/Sukhotai/DSCN9798as.JPG\" border=\"0\" /><img height=\"1\" width=\"1\" src=\"http://www.info.ru.ac.th/province/Sukhotai/DSCN9799as.JPG\" border=\"0\" /><img height=\"200\" width=\"157\" src=\"http://www.info.ru.ac.th/province/Sukhotai/DSCN9799as.JPG\" border=\"0\" /></span>\n</p>\n<p align=\"center\">\n<img height=\"35\" width=\"450\" src=\"/files/u2933/171.gif\" align=\"bottom\" border=\"0\" />\n</p>\n<p align=\"center\">\n<img height=\"101\" width=\"80\" src=\"http://www.yenta4.com/webboard/upload_images/1203303_5240908.gif\" align=\"bottom\" border=\"0\" />\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"><strong><em></em></strong></span></p>\n<!--pagebreak--><!--pagebreak--><p>ที่มาของเรื่อง \n</p>\n<p align=\"center\">\n<span style=\"color: #0000ff\"> <img height=\"247\" width=\"263\" src=\"http://www.info.ru.ac.th/province/Sukhotai/Ap.jpg\" align=\"textTop\" border=\"0\" /></span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">พ่อขุนรามคำแหงมหาราช พระมหากษัตริย์ลำดับที่ ๓ แห่งราชวงศ์พระร่วงสมัยสุโขทัยเป็นราชธานี ได้รับยกย่องว่าเป็น "มหาราช" องค์แรกของประเทศไทยผู้ยิ่งใหญ่ในทุกด้าน หนึ่งในความยิ่งใหญ่นั่นคือ ทรงเป็นจอมปราชญ์ ทรงจารึกหลักศิลาจารึกด้วยลายสือไทย เล่าเรื่องราวต่างๆ ในสมัยของพระองค์ให้คนรุ่นหลังทราบ ลายสือไทยของพระองค์ได้วิวัฒนาการมาเป็นอักษรไทย และได้ใช้เป็นอักษรประจำชาติมาจนถึงทุกวันนี้ ศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหงมหาราชนับเป็นศิลาจารึกหลักที่ ๑ ของชาติไทย ที่ทรงคุณค่าทางประวัติศาสตร์และโบราณคดีที่สำคัญยิ่งเพราะใช้เป็นหลักฐานอ้างอิงทางประวัติศาสตร์และโบราณคดีที่ไม่มีใครคัดค้านได้ และที่สำคัญที่สุดคือ ภาษาที่ใช้คำจารึกนั้น ให้ความรู้และความงามทางด้านภาษา ทำให้โลกรู้ว่าคนสมัยสุโขทัยใช้ภาษาพูด อ่าน เขียน กันอย่างไร ทำให้โลกรู้ว่าชาติไทยของเรามีทั้งภาษาพูดและภาษาเขียนเป็นของไทยเราเอง แสดงถึงความเป็นชาติที่มีเอกราชและมีอารยธรรม </span>\n</p>\n<p align=\"center\">\n<span style=\"color: #0000ff\"><img height=\"35\" width=\"450\" src=\"/files/u2933/171.gif\" align=\"bottom\" border=\"0\" /></span>\n</p>\n<p align=\"center\">\n<span style=\"color: #0000ff\"><img height=\"120\" width=\"100\" src=\"http://www.yenta4.com/webboard/upload_images/1203303_5313383.gif\" align=\"baseline\" border=\"0\" /></span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"><strong><em></em></strong></span></p>\n<!--pagebreak--><!--pagebreak--><p><img height=\"180\" width=\"240\" src=\"http://www.showwallpaper.com/image_board/0605/001340_11.gif\" align=\"middle\" border=\"0\" style=\"width: 85px; height: 82px\" />คุณค่าด้านวรรณศิลป์ \n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"><strong>๑.การเล่นเสียง</strong> </span>\n</p>\n<ul>\n<li><span style=\"color: #0000ff\">สัมผัสสระ พบอยู่เป็นจำนวนมากเกือบทุกบรรทัดของจารึก </span></li>\n</ul>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๒ "ตูพี่<u><strong>น้องท้อง</strong></u>เดียวห้าคน ผู้ชายสาม ผู้หญิงโสง พี่เผือ" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "น้อง" และคำว่า "ท้อง" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๓ "อ ผู้<strong><u>อ้ายตาย</u></strong>จากเผือเตียมแต่ยังเล็ก เมื่อกูขึ้น<strong><u>ใหญ่ได้</u></strong>" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "อ้าย" และคำว่า "ตาย" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "ใหญ่" กับคำว่า "ได้" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๗ "น กูบ่<strong><u>หนี</u></strong> กู<strong><u>ขี่</u></strong>ช้างเบกพล กูขับเข้าก่อนพ่อกู กูต่อ" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "หนี" กับคำว่า "ขี่" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๘ "ช้างด้วยขุนสาม<strong><u>ชน</u></strong> <strong><u>ตน</u></strong>กูพุ่งช้างขุนสามชนตัวชื่อ" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> พยางค์ท้ายคำว่า "ขุนสามชน" สัมผัสกับคำว่า "ตน" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๑๑-๑๒ "อ ชั่วพ่อกู กูบำเรอแก่พ่อกู กูบำเรอแก่แม่กู กูได้ตัวเนื้อ ตัว<strong><u>ปลา</u></strong>กูเอา<strong><u>มา</u></strong>แก่พ่อกู" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "ปลา" สัมผัสกับคำว่า "มา" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๑๘-๑๙ "ในน้ำมี<strong><u>ปลา</u></strong> ใน<strong><u>นา</u></strong>มีข้าว" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "ปลา" กับคำว่า "นา" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๑๙-๒๐ "...ไพร่ลูทาง เพื่อนจูงวัวไป<strong><u>ค้า</u></strong> ขี่<strong><u>ม้า</u></strong>ไปขาย..." </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "ค้า" กับคำว่า "ม้า" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๒๑-๒๒ "...ไพร่<strong><u>ฟ้าหน้าใส</u></strong> ลูกเข้าลูกขุนผู้<u><strong>ใด</strong></u>แล้..." </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "ฟ้า" กับคำว่า "หน้า", คำว่า "ใส" กับคำว่า "ใด" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๒๒ "ลูกเจ้าลูกขุนผู้ใดแล้ล้ม<strong><u>ตายหาย</u></strong>กว่าเหย้าเรือนพ่อเชื้อ" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "ตาย" กับคำว่า "หาย" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๒๒-๒๓ "...เหย้าเรือนพ่อ<strong><u>เชื้อเสื้อ</u></strong>คำมัน..." </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "เชื้อ" กับคำว่า "เสื้อ" </span>\n</p>\n<p align=\"left\">\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๒๓ "...ช้างขอลูก<strong><u>เมียเยีย</u></strong>ข้าว ไพร่<u><strong>ฟ้าข้า</strong></u>ไท" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "เมีย" กับคำว่า "เยีย", คำว่า "ฟ้า" กับคำว่า "ข้า" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๒๕ "ลูกเจ้าลูกขุน ผิ<strong><u>แล้</u></strong>ผิดแผก<strong><u>แส</u></strong>กว้างกันสวนดู" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "แล้" กับคำว่า "แส" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๒๕-๒๖ "...สวนดู<strong><u>แท้แล้</u></strong> จึ่งแล่งความ<strong><u>แก่</u></strong>ขาด้วยชื่อ..." </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "แท้" คำว่า "แล้" กับคำว่า "แก่" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๒๖-๒๗ "...บ่อเข้าผู้<strong><u>ลักมัก</u></strong>ผู้ซ่อน" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "ลัก" กับคำว่า "มัก" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๒๗ "ผู้ซ่อนเห็นท่ายบ่ใคร่<strong><u>พิน</u></strong>เห็น<strong><u>สิน</u></strong>ท่านบ่ใคร่ เดือ" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "พิน" กับคำว่า "สิน" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๒๘ "...คนใดขี่ช้าง<strong><u>มาหา</u></strong> <strong><u>พา</u></strong>เมืองมาสู่ช่อย..." </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "มา" "หา" กับคำว่า "พา" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๓๑ "...หัวพุ่งหัวรบก็<strong><u>ดี</u></strong> บ่ฆ่าบ่<strong><u>ตี</u></strong>..." </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "ดี" กับคำว่า "ตี" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๓๒-๓๓ "...ไพร่<strong><u>ฟ้า</u></strong> <strong><u>หน้า</u></strong>ปก..." </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "ฟ้า" กับคำว่า "หน้า" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๓๓-๓๔ "เจ็บ<strong><u>ท้องข้อง</u></strong>ใจ" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "ท้อง" กับคำว่า "ข้อง" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๓๔ "ข้องใจ <strong><u>มักจัก</u></strong>กล่าวถึงเจ้าถึงขุนบ่<strong><u>ไร้ไป</u></strong>ลั่นกะ" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "มัก" กับคำว่า "จัก", คำว่า "ไร้" กับคำว่า "ไป" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๓๓-๓๕ "...<strong><u>ไป</u></strong>ลั่นกระดิ่งอันท่านแขวน<strong><u>ไว้</u></strong>..." </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "ไป" กับคำว่า "ไว้" </span>\n</p>\n<p align=\"center\">\n<span style=\"color: #0000ff\"><img height=\"35\" width=\"450\" src=\"/files/u2933/171.gif\" align=\"bottom\" border=\"0\" /></span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"></span>\n</p>\n<ul>\n<li><span style=\"color: #0000ff\"><strong><br />\n<!--pagebreak--><!--pagebreak--><p>สัมผัสอักษร</p></strong> ในจารึกหลักที่ ๑ พบว่ามีการใช้สัมผัสอักษรมากมายคือ </span></li>\n</ul>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๒-๓ "พี่<strong><u>เผื่อผู้</u></strong>อ้ายตายจากเผือ<strong><u>เตียมแต่</u></strong>ยังเล็ก" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "เผือ" กับคำว่า "ผู้" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "เตียม" กับคำว่า "แต่" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๓-๔ "เมื่อกู<strong><u>ขึ้น</u></strong>ใหญ่ได้<strong><u>สิบ</u></strong>เก้า<strong><u>เข้า</u></strong> <strong><u>ขุนสามชน</u></strong>เจ้าเมือง<strong><u>ฉอด</u></strong>..." </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "ขุน" กับคำว่า "ขึ้น"และคำว่า "เข้า" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "ชน" กับคำว่า "ฉอด" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "สิบ" กับคำว่า "สาม" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๕ "ขุนสามชนหัวซ้าย <strong><u>ขุน</u></strong>สามชน<strong><u>ขับ</u></strong>มาหัว<strong><u>ขวา</u></strong> ขุนสาม" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "ขุน กับคำว่า "ขับ" และคำว่าว่า "ขวา" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๖ "ชนเกลื่อนเข้า<strong><u>ไพร่</u></strong>ฟ้า<strong><u>หน้า</u></strong>ใส<strong><u>พ่อ</u></strong>กู <strong><u>หนี</u></strong>ญญ่าย<strong><u>พ่าย</u></strong>จแจ้" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "ไพร่" กับคำว่า "พ่อ" และคำว่า"พ่าย" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "หน้า" กับคำว่า "หนี" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๘-๙ "<strong><u>ช้าง</u></strong>ด้วยขุนสามชนตนกูพุ่งช้าง<strong><u>ขุนสามชน</u></strong>ตัว<strong><u>ชื่อ</u></strong>" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "ช้าง" กับคำว่า "ขุนสามชน" และคำว่า "ชื่อ" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๙ "มาสเมือง <strong><u>แพ้</u></strong>ขุนสามชน<strong><u>พ่าย</u></strong>หนี <strong><u>พ่อ</u></strong>กูจึงขึ้นชื่อกู" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "แพ้" กับคำว่า "พ่าย" และคำว่า "พ่อ" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๑๓ "<strong><u>อัน</u></strong>ใดกิน<strong><u>อร่อย</u></strong>กินดี กู<strong><u>เอา</u></strong>มาแก่พ่อกู" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "อัน" กับคำว่า "อร่อย" และคำว่า "เอา" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๑๕ "ได้ช้างได้<strong><u>งวง</u></strong> ได้ปั่วได้นาง ได้<strong><u>เงือน</u></strong>ได้ทอง" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "เงือน" กับคำว่า "งวง" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๑๗-๑๘ "จึงได้เมือง<strong><u>แก่กู</u></strong>ทั้ง<strong><u>กลม</u></strong>" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "แก่" คำว่า "กู" กับคำว่า "กลม" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๒๐ "เพื่อนจูงวัวไป<strong><u>ค้าขี่</u></strong>ม้าไป<strong><u>ขาย</u></strong> <strong><u>ใคร</u></strong>จัก<strong><u>ใคร่</u></strong>ค้าช้างค้า" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "ค้า" , "ขี่", "ขาย", "ใคร" และคำว่า "ใคร่" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๒๒ "<strong><u>ลูก</u></strong>เจ้าลูกขุนผู้ใด<strong><u>แล้</u></strong> <strong><u>ล้ม</u></strong>หายตายกว่า เหย้าเรือนพ่อเชื้อ" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "ลูก" กับคำว่า"แล้"และคำว่า"ล้ม" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๒๓ "เสื้อ<strong><u>คำ</u></strong>มัน ช้าง<strong><u>ขอ</u></strong>ลูกเมียเยีย<strong><u>ข้าว</u></strong> ไพร่ฟ้า<strong><u>ข้า</u></strong>ไท ป่า" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "คำ", "ขอ", "ข้าว" และคำว่า "ข้า" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๒๕ "<strong><u>ผิ</u></strong>แล้<strong><u>ผิดแผก</u></strong>แสกว้างกัน" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "ผิ" , "ผิด" และคำว่า "แผก" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๒๖ "แท้<strong><u>แล้</u></strong> จึ่ง<strong><u>แล่ง</u></strong>ความแก่ขาด้วยซื่อ บ่เข้าผู้<strong><u>ลัก</u></strong>มัก" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "แล้", "แล่ง" และคำว่า "ลัก" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "ขา" กับคำว่า "เข้า" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๓๑ "ได้ข้า<strong><u>เสือก</u></strong> ข้า<strong><u>เสือ</u></strong>" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "เสือก" กับคำว่า "เสือ" </span>\n</p>\n<p align=\"center\">\n<span style=\"color: #0000ff\"><img height=\"35\" width=\"450\" src=\"/files/u2933/171.gif\" align=\"bottom\" border=\"0\" /></span>\n</p>\n<ul>\n<li><span style=\"color: #0000ff\"><strong><br />\n<!--pagebreak--><!--pagebreak--><p>สัมผัสวรรณยุกต์</p></strong> เป็นลักษณะที่พยัญชนะต้น ตัวสะกดและสระเหมือนกันแต่เสียงวรรณยุกต์ต่างกัน ได้แก่ </span></li>\n</ul>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๒๐-๒๑ "เพื่อนจูงวัวไปค้า ขี่ม้าไปขาย<strong><u>ใคร</u></strong>จัก<strong><u>ใคร่</u></strong>ค้าช้างค้า <strong><u>ใคร</u></strong>จัก<strong><u>ใคร่</u></strong>ค้าม้าค้า <strong><u>ใคร</u></strong>จัก<strong><u>ใคร่</u></strong>ค้าเงือนค้าทองค้า" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> คำว่า "ใคร" กับ "ใคร่" มีสัมผัสวรรณยุกต์กัน ๓ คู่ </span>\n</p>\n<p align=\"center\">\n<span style=\"color: #0000ff\"><img height=\"35\" width=\"450\" src=\"/files/u2933/171.gif\" align=\"bottom\" border=\"0\" /></span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"><strong></strong></span></p>\n<!--pagebreak--><!--pagebreak--><p>๒.การเล่นคำ \n</p>\n<ul>\n<li><span style=\"color: #0000ff\"><strong>การเล่นคำซ้ำ </strong></span></li>\n</ul>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๑๕ "<strong><u>ได้</u></strong>ช้าง<strong><u>ได้</u></strong>งวง<strong><u>ได้</u></strong>ปั่ว<strong><u>ได้</u></strong>นาง<strong><u>ได้</u></strong>เงือน<strong><u>ได้</u></strong>ทอง" ซ้ำคำว่า "ได้" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">บรรทัดที่ ๒๐-๒๑ "<strong><u>ใคร</u></strong>จัก<strong><u>ใคร่ค้า</u></strong>ช้าง<strong><u>ค้า</u></strong> <strong><u>ใคร</u></strong>จัก<strong><u>ใคร่ค้า</u></strong>ม้า<strong><u>ค้า</u></strong> <strong><u>ใคร</u></strong>จัก<strong><u>ใคร่ค้า</u></strong>เงือน<strong><u>ค้า</u></strong>ทองค้า" ซ้ำคำว่า "ค้า" และคำว่า "ใคร" "ใคร่" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"><span style=\"color: #0000ff\"></span></span></p>\n<div style=\"text-align: center\">\n<img height=\"35\" width=\"450\" src=\"/files/u2933/171.gif\" border=\"0\" />\n</div>\n<p>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"><strong></strong></span></p>\n<!--pagebreak--><!--pagebreak--><p>๓.การใช้โวหารจินตนาการ\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> ความงามทางวรรณศิลป์ในนี้ ปรากฏอยู่ในศิลาจารึกด้านที่ ๑ อยู่ ๑ ส่วนของเนื้อหาคือ การบรรยายภาพขณะที่ขุนสามชนเจ้าเมืองฉอด มาตีเมืองตาก และการทำการรบกับทั้งพ่อขุนศรีอินทราทิตย์และพ่อขุนรามคำแหง เนื้อความอยู่ในบรรทัดที่ ๓ ถึงบรรทัดที่ ๙ คือ </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> "...เมื่อกูขึนใหญ่ได้สิบเก้าเข้า ขุนสามชนเจ้าเมืองฉอด มาท่เมืองตาก พ่อกูไปรบ ขุนสามชนหัวซ้าย ขุนสามชนขับมาหัวขวา ขุนสามชนเกลื่อนเข้า ไพร่ฟ้าหน้าใสพ่อกูหนีญญ่ายพ่ายจแจ๋(น) กูบ่หนี กูขี่ช้างเบกพล กูขับเข้าก่อนพ่อกู กูต่อช้างด้วยขุนสามชน ตนกูพุ่งช้างขุนสามชนตัวชื่อมาสเมือง แพ้ขุนสามชนพ่ายหนี..." </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> ซึ่งข้อความดังกล่าว แสดงให้เห็นภาพของการสู้รบได้อย่างชัดเจน </span>\n</p>\n<p align=\"center\">\n<span style=\"color: #0000ff\"><img height=\"35\" width=\"450\" src=\"/files/u2933/171.gif\" align=\"bottom\" border=\"0\" /></span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"><strong><em></em></strong></span></p>\n<!--pagebreak--><!--pagebreak--><p>คุณค่าด้านสังคม \n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> ศิลาจารึกหลักที่ ๑ ในด้านที่ ๑ นี้ได้ให้คุณค่าทางด้านสังคมไว้ค่อนข้างมากคือ มีการสะท้อนให้เห็นชีวิตของคนในสังคม และการสอดแทรกความรู้ทางด้านวัฒนธรรมและประเพณี </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">การสะท้อนให้เห็นชีวิตของคนในสังคม </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> ในจารึกด้านที่ ๑ ตั้งแต่บรรทัดที่ ๑๘ ลงไปได้บรรยายถึงสภาพบ้านเมือง การเมืองการปกครอง ตลอดจนสภาพชีวิตของชาวเมืองสุโขทัยอย่างชัดเจน ขอจำแนกออกเป็นด้าน ๆ ได้ดังนี้ </span>\n</p>\n<p align=\"center\">\n<span style=\"color: #0000ff\"><img height=\"35\" width=\"450\" src=\"/files/u2933/171.gif\" align=\"bottom\" border=\"0\" /></span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"><strong></strong></span></p>\n<!--pagebreak--><!--pagebreak--><p>๑.ด้านเศรษฐกิจ \n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> บรรทัดที่ ๑๘-๒๑ ข้อความ "เมื่อชั่วพ่อขุนรามคำแหง เมืองสุโขทัยนี้ดีในน้ำมีปลาในนามีข้าว เจ้าเมืองบ่เอาจกอบในไพร่ลูทาง เพื่อนจูงวัวไปค้าขี่ม้าไปขาย ใครจักใคร่ค้าช้างค้า ใครจักใคร่ค้าม้าค้า ใครจักใคร่ค้าเงือนค้าทองค้า ไพร่ฟ้าหน้าใส" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> ข้อความดังกล่าวแสดงให้เห็นถึงความอุดมสมบูรณ์ของพื้นที่เมืองสุโขทัย ที่ทั้งในน้ำก็มีปลา ในนาก็มีข้าว ลักษณะเศรษฐกิจก็เป็นแบบการค้าเสรี ไม่มีการเก็บค่า "จกอบ" ผู้ใดจะค้าขายสิ่งใดก็ได้ตามความประสงค์ของตน ในประโยคสุดท้ายยังกล่าวไว้อีกว่าประชาชนนั้นมีความสุขในรัชสมัยพ่อขุนรามคำแหงนี้ </span>\n</p>\n<p align=\"center\">\n<span style=\"color: #0000ff\"><img height=\"35\" width=\"450\" src=\"/files/u2933/171.gif\" align=\"bottom\" border=\"0\" /></span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"><strong></strong></span></p>\n<!--pagebreak--><!--pagebreak--><p>๒.การเมืองการปกครอง \n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> จากบรรทัดที่ ๓๒-๓๕ ข้อความที่กล่าวว่า "ปากประตูมีกระดิ่งอันหนึ่งแขวนไว้หั้น ไพร่ฟ้าหน้าปก กลางบ้านกลางเมือง มีถ้อยมีความ เจ็บท้องข้องใจ มักจักกล่าวถึงเจ้าถึงขุนบ่ไร้ ไปลั่นกระดิ่งอันท่านแขวนไว้ พ่อขุนรามคำแหงเจ้าเมืองได้" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> แสดงให้เห็นถึงการปกครองในสมัยพ่อขุนรามคำแหงที่ใช้วิธีแขวนกระดิ่งไว้ที่ประตูวัง หากมีประชาชนผู้ใดเดือดร้อนก็ให้ไปสั่นกระดิ่งนั้น แล้วพ่อขุนรามคำแหงผู้เป็นกษัตริย์ก็จะทรงออกมาไต่สวนพิจารณาคดีเอง </span>\n</p>\n<p align=\"center\">\n<span style=\"color: #0000ff\"><img height=\"35\" width=\"450\" src=\"/files/u2933/171.gif\" align=\"bottom\" border=\"0\" /></span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"><strong></strong></span></p>\n<!--pagebreak--><!--pagebreak--><p>๓.ด้านกฎหมาย \n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> บรรทัดที่ ๒๐-๒๒ ข้อความที่กล่าวว่า "ลูกเจ้าลูกขุนผู้ใดแล้ ล้มหายตายกว่า เหย้าเรือนพ่อเชื้อเสื้อคำมัน ช้างขอลูกเมียเยียข้าว ไพร่ฟ้าข้าไท ป่าหมากป่าพลูพ่อเชื้อมัน ไว้แก่ลูกมันทั้งสิ้น" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> เป็นข้อความแสดงกฎหมายเกี่ยวกับทรัพย์สินมรดก ทรัพย์สินทุกชนิดของบิดานั้น เมื่อบิดาเสียชีวิตลงแล้วจะต้องตกเป็นของบุตรทั้งสิ้น </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> บรรทัดที่ ๒๔-๒๘ ข้อความที่กล่าวว่า "ไพร่ฟ้าลูกเจ้าลูกขุน ผิแล่ผิดแผกแสกว้างกันสวนดู แท้แล้ จึ่งแล่งความแก่ขาด้วยซื่อ บ่เข้าผู้ลักมักผู้ซ่อน" </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> แสดงให้ทราบถึงกฎหมายเรื่องการพิจารณาคดี เมื่อเกิดกรณีพิพาทจะมีการไต่สวนและพิจารณาด้วยความเป็นธรรม </span>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"></span></p>\n<div style=\"text-align: center\">\n<img height=\"35\" width=\"450\" src=\"/files/u2933/171.gif\" border=\"0\" />\n</div>\n<p>\n</p>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"><strong></strong></span></p>\n<!--pagebreak--><!--pagebreak--><p>๔.การแทรกสอดเกี่ยวกับวัฒนธรรม จริยธรรมและประเพณีของประชาชน \n</p>\n<ul>\n<li>\n<div align=\"left\">\n <span style=\"color: #0000ff\">ในบรรทัดที่ ๑๖-๑๘ "พ่อกูตายยังแก่พี่กู กูพร่ำบำเรอแก่พี่กู ดั่งบำเรอแก่พ่อกู พี่กูตาย จึงได้เมืองแก่กูทั้งกลม" </span>\n </div>\n</li>\n</ul>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\">มีการแทรกสอดค่านิยมในเรื่องของความเคารพกันตามลำดับชั้นอาวุโส คือ ผู้ที่เป็นพ่อจะได้ครองเมือง เมื่อพ่อตายจะตกเป็นของ ลูก เมื่อพี่ชายตายก็จะตกเป็นของน้องชายตามลำดับ </span>\n</p>\n<ul>\n<li>\n<div>\n <span style=\"color: #0000ff\">ในบรรทัดที่ ๑๐-๑๕ "เมื่อชั่วพ่อกู กูบำเรอแก่พ่อกู กูบำเรอแก่แม่กู กูได้ตัวเนื้อตัวปลา กูเอามาแก่พ่อกู กูได้หมากส้มหมากหวาน อันใดกินอร่อยกินดี กูเอามาแก่พ่อกู กูไปตีหนังวังช้างได้ กูเอามาแก่พ่อกู กูไปท่บ้านท่เมืองได้งวงได้ปั่วได้นางได้เงือนได้ทองกูเอามาเวนแก่พ่อกู" </span>\n </div>\n</li>\n</ul>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> เป็นความเชื่อในความกตัญญูต่อผู้ใหญ่และบุพการี มีสัมมาคารวะต่อผู้อาวุโส และเลี้ยงดูปรนนิบัติพ่อแม่ ดังข้อความ </span>\n</p>\n<ul>\n<li>\n<div>\n <span style=\"color: #0000ff\">ในบรรทัดที่ ๒๗-๓๐ "เห็นข้าวท่านบ่ใคร่พิน เห็นสินท่านบ่ใคร่เดือด คนใดขี่ช้างมาหา พาเมืองมาสู่ช่วย เหนือเฟื้อกู้ มันบ่มีช้างบ่มีม้า บ่มีปั่วบ่มีนาง บ่มีเงือนบ่มีทองให้แก่มัน ช่วยมันตวง เป็นบ้านเป็นเมือง" </span>\n </div>\n</li>\n</ul>\n<p>\n<span style=\"color: #0000ff\"> มีค่านิยมการให้ความช่วยเหลือแก่ผู้ที่ประสบกับความทุกข์เดือดร้อนใครเดินทางผ่านมาก็ให้การต้อนรับ </span>\n</p>\n<p align=\"center\">\n<span style=\"color: #0000ff\"><img height=\"35\" width=\"450\" src=\"/files/u2933/171.gif\" align=\"bottom\" border=\"0\" /></span>\n</p>\n<p align=\"center\">\n<span style=\"color: #0000ff\"><img height=\"50\" width=\"50\" src=\"http://www.yenta4.com/cutie/upload/127/1127/486a65f8ec6ca.gif\" align=\"middle\" border=\"0\" /><img height=\"50\" width=\"50\" src=\"http://www.yenta4.com/cutie/upload/127/1127/486a65f29e3b0.gif\" align=\"middle\" border=\"0\" /><img height=\"50\" width=\"50\" src=\"http://www.yenta4.com/cutie/upload/127/1127/486a65db11589.gif\" align=\"middle\" border=\"0\" /><img height=\"50\" width=\"50\" src=\"http://www.yenta4.com/cutie/upload/127/1127/486a65e4b2956.gif\" align=\"middle\" border=\"0\" /><img height=\"50\" width=\"48\" src=\"http://www.yenta4.com/cutie/upload/127/1127/486a65d4181dd.gif\" align=\"middle\" border=\"0\" /><img height=\"50\" width=\"49\" src=\"http://www.yenta4.com/cutie/upload/127/1127/486a660a052cc.gif\" align=\"middle\" border=\"0\" /></span>\n</p>\n<p>\n \n</p>\n<p>\n \n</p>\n', created = 1714249459, expire = 1714335859, headers = '', serialized = 0 WHERE cid = '3:f1c9024b6c492b925ce11d38dfd77c7d' in /home/tgv/htdocs/includes/cache.inc on line 112.
ชมค่าวรรณศิลป์ เยือนถิ่นสุโขทัย ในศิลาจารึกหลักที่ ๑ (ด้านที่ ๑)
เมื่อ พุธ, 07/10/2009 - 15:46 | แก้ไขล่าสุด เสาร์, 25/09/2010 - 20:02| โดย 
kanyasiri2112
เรื่องชมค่าวรรณศิลป์ เยือนถิ่นสุโขทัย ในศิลาจารึกหลักที่ ๑ (ด้านที่ ๑)
สร้างโดย:
ครูกัญญาสิริ ศรีแก้วพันธุ์
แหล่งอ้างอิง:
ทองเจือ สืบชมพู. แกะรอยลายสือพ่อขุนรามคำแหงมหาราช. สุโขทัย : โรงพิมพ์วิทยาคอมพิวเตอร์-ออฟเซต, ๒๕๕๒www.info.ru.ac.th/province/Sukhotai/pkr2.htm 
ล็อกอิน เพื่อแสดงความคิดเห็น | 
อ่าน 51101 ครั้ง | 
Tags: ช่วงชั้น 3 (ม.1-3), ภาษาไทย, ช่วงชั้น 4 (ม.4-6)
ช่วยด้วยครับ
นักเรียนที่สร้างบล็อก กรุณาอย่า
คัดลอกข้อมูลจากเว็บอื่นทั้งหมด
ควรนำมาจากหลายๆ เว็บ แล้ววิเคราะห์ สังเคราะห์ และเขียนขึ้นใหม่
หากคัดลอกทั้งหมด จะถูกดำเนินคดี
ตามกฎหมายจากเจ้าของลิขสิทธิ์
มีโทษทั้งจำคุกและปรับในอัตราสูง
ช่วยกันนะครับ
ไทยกู๊ดวิวจะได้อยู่นานๆ
ไม่ถูกปิดเสียก่อน
ขอขอบคุณในความร่วมมือครับ
ด่วน...... ขณะนี้
พระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2558
มีผลบังคับใช้แล้ว
ขอให้นักเรียนและคุณครูที่ใช้งาน
เว็บ thaigoodview ในการส่งการบ้าน
ระมัดระวังการละเมิดลิขสิทธิ์ด้วย
อ่านรายละเอียดที่นี่ครับ
สมาชิกที่ออนไลน์
ขณะนี้มี สมาชิก 0 คน และ ผู้เยี่ยมชม 458 คน กำลังออนไลน์
