ประวัติเปียโน 
             เปียโนหลังแรก  แจ้งเกิดในค.ศ.1709 โดย บาร์โตลอมเมโอ คริสโตโฟรี (Bartolommeo Cristofori) ชาวเมืองฟลอเรนซ์ ประเทศอิตาลี เขานำฮาร์พซิคอร์ดหลังหนึ่งมาพัฒนาด้วยการประดิษฐ์ลูกค้อนขึ้นเพื่อใช้เคาะเส้นลวดให้เกิดเสียงแทนการใช้ควิลล์สะกิดเส้นลวดให้เกิดเสียงซึ่งเป็นระบบของฮาร์พซิคอร์ด   เขาเรียกชื่อเครื่องดนตรีน้องใหม่เป็นภาษาอิตาลีว่า  Gravicembalo col piano  forte แปลเป็นภาษาอังกฤษว่า  harpsichord with loudness and softness  แปลเป็นไทยเท่ากับ   ฮาร์พซิคอร์ดซึ่งส่งเสียงดังและเบาได้ ทั้งนี้เพราะฮาร์พซิคอร์ดตัวจริงไม่สามารถส่งเสียงดังและค่อยได้ด้วยมีแถวลิ่มนิ้วเพียงแถวเดียว  ต่อมาคำยาวย่อเหลือแค่เปียโน-ฟอร์เต้ แต่ก็มี คนเห็นว่ายังยาวอยู่จึงพากันเรียกสั้นๆ ว่า เปียโน

             จากนั้นมีนักประดิษฐ์ออร์แกนชาวเยอรมัน กอตต์ฟรีด ซิเบอร์มันน์ นำระบบกลไกเปียโนเข้าไปในเยอรมนี   และในค. ศ.1726
เขาได้ประดิษฐ์เปียโนขึ้น 2 หลัง  และเชิญ โยฮันน์ เซบาสเตียน บาค  คีตกวีผู้มีชื่อเสียงให้ลองเล่นดู   แต่บาคไม่สู้จะติดอกติดใจเท่าใด กระทั่งปี 1747 บาคได้รับเชิญจากพระเจ้าเฟรเดริกมหาราชแห่งรัสเซียให้เข้าเฝ้าที่ราชสำนักเมืองปอตส์ดัม ที่นั้นเขาได้เห็นเปียโนงดงามหลายหลัง ก็เป็นของซิเบอร์มันน์นั่นแหละ แต่ได้รับการปรับปรุงใหม่ (กาลต่อมา จอห์น บรอดวู้ด ชาวลอนดอน นับเป็นคนแรกที่ประดิษฐ์แกรนด์เปียโนที่สมบูรณ์หลังแรกเมื่อ ค.ศ.1796  คีตกวีก้องโลกอย่าง  บีโธเฟ่น   ก็นิยมเปียโนของนักประดิษฐ์ผู้นี้มาก)  เปียโนได้พัฒนาเรื่อยมาจนค.ศ.1777 เซบาสเตียน เอราด์ นักประดิษฐ์ชาวกรุงปารีส ได้สร้างเปียโนแบบพิเศษเป็น square piano  มีแถวลิ่มนิ้ว  2 ข้าง  และปรับปรุงกลไกภายในของเปียโนให้ดีขึ้น  มาถึงยุคของ อัลฟิอุส แบบค้อก แห่งบอสตัน สหรัฐอเมริกา   เป็นนักประดิษฐ์คนแรก  ที่ได้เปลี่ยนโครงซึ่งเป็นที่ยึดของเส้นลวดจากโครงไม้มาเป็นโครงเหล็กหล่อ และใช้กันมาจนทุกวันนี้ 

             เปียโนสามารถบรรเลงเพลงได้ทุกชนิดทุกประเภท ด้วยเหตุนี้จึงได้รับการยกย่องว่าเป็น "มารดาหรือผู้ให้กำเนิดดนตรี"   

[แหล่งที่มาของภาพ : http://www.geocities.com/ammail26/images/piano-black.jpg]