ม้ากับน้ำค้าง

แหล่งที่มาของรูปภาพ : http://sukumal.net/isoppu/umatomusi/umatomusi01.jpg

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว .....มีม้าหนุ่มที่มีนิสัยร่าเริงมากอยู่ตัวหนึ่ง ทุก ๆวันในเวลาเช้า มันมักจะชอบที่จะส่งเสียงร้อง " บุ ฮื้ๆๆๆ " ด้วยเสียงอันดัง และพร้อมกันนั้นก็จะวิ่งด้วยความเร็ว อย่างมากไปตามสุมทุมพุ่มไม้ต่าง ๆ อย่างสนุกสนาน แต่ว่าด้วยเสียงที่แสนจะแหบแห้งของมัน มักที่จะเป็น เหตุที่ทำให้พวกนกเล็ก ๆ ที่มารวมกลุ่มเกาะกันอยู่แถว ๆ บริเวณนั้น และรวมทั้งที่หาอาหารกันอยู่ในพุ่มไม้ต่าง พากันตกใจ และบินหนีไปที่อื่นกันจนหมด ม้าหนุ่มตัวนั้นมันให้เป็นนึกน้อยใจและเสียใจเป็นอย่างมาก มันคิดว่า " อ๊ะ อ้า เพราะเสียงที่แหบแห้งหาความไพเราะตรงไหนไม่ได้เลยของข้าอีกแล้วล่ะสินะ...จึงทำให้พวกนก ต่างตกใจจนบินหนีกันไปจนหมด เสียงร้องของเรามันช่างแสนที่จะห่วยเสียจริ งๆ "

แหล่งที่มาของรูปภาพ : http://sukumal.net/isoppu/umatomusi/umatomusi02.jpg

ม้าหนุ่มจึงได้ร้องขึ้นพยายามส่งเสียงให้ดังกว่าเดิมทีนี้ก็วิ่งโร่ทยานออกไปข้างหน้าเต็มเหยียดอีกครั้ง " บุ ฮื้ๆๆๆ " แต่ก็เหมือนเดิมอีกนั้นแหละ คราวนี้เป็นพวกกระต่ายที่ มารวมกลุ่มหาอาหารกันอยู่แถว ๆ นั้น เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า และเสียงร้องของม้าอย่างกระทันหันเข้าอย่างนั้น...ก็พากันตกใจ แล้วพากันกระโดดหนีให้จ้าระหวั่นเลยทีเดียว ม้าหนุ่มเมื่อมันเห็นดังนั้นเข้าอีก... " ว้า..แม้แต่พวกกระต่ายก็ยังตกใจหนีเรา..เลย ฮื้ๆๆๆ " ม้าหนุ่มให้เป็นนึกเกลียดเสียง ที่แหบแห้งของมันเป็นอย่างมาก....และในทุก ๆ วันเมื่อพระอาทิตย์ได้ลับขอบฟ้าลงไป พระจันทร์ก็จะได้เวลาที่จะขึ้นมาส่องแสง สว่างไสวสวยงามอยู่กลางท้องฟ้า และในเวลานั้นที่ท้องทุ่งนาใกล้ชายป่าใหญ่ในเวลาค่ำคืน ทั่วทั้งบริเวณก็จะมีพวกจิ้งหรีด ออกมาส่งเสียงร้องกันให้เจื้อยแจ้ว เสียงดัง " ริน ริน ริน ๆๆๆๆ " สนั่นไพเราะเหมือนดนตรีที่บรรเลงยามค่ำคืนไปทั่วทั้ง ท้องทุ่งทั่วชายป่า...." ริน ริน ริน ๆๆๆๆ "

แหล่งที่มาของรูปภาพ : http://sukumal.net/isoppu/umatomusi/umatomusi03.jpg

และในยามค่ำคืนนั้น...ม้าหนุ่มก็ไปหยุดยืนอยู่ที่บนเชิงเขาและฟังเสียงร้องของพวกจิ้งหรีดอยู่ด้วยความพึง พอใจเป็นยิ่งนัก “ทำอย่างไร ? เราถึงจะมีเสียงร้องที่แสนไพเราะเช่นนี้บ้างหนอ ?” ม้าหนุ่มรำพึงกับตนเอง และพร้อมกับได้ร้องถามพวกจิ้งหรีดออกไปว่า “ สหาย จิ้งหรีด” ม้าหนุ่ม ก้มหัวลง “ ท่านกินอะไรเป็นอาหาร ประจำวันหรือ ? จึงได้มีเสียงร้องที่แสนไพเราะยิ่งนักเช่นนั้น ” “ อาหารประจำวันของพวกเราหรือ ?” จิ้งหรีด ได้ตอบคำถามของม้าหนุ่มพร้อมกันไปว่า “เป็นอาหารธรรมดาๆ ที่ในเวลาเช้าของรุ่งอรุณ ของทุก ๆ วันพวก เราก็จะไปหากินหยาดน้ำค้าง ที่อยู่บนยอดใบหญ้าอ่อน เท่านั้นเองแหละท่าน”

“ อ๋อ...กินหยาดน้ำค้าง ที่อยู่บนใบหญ้าอ่อน แค่นั้นเองน่ะหรือ ? แล้วเสียงถึงได้ไพเราะมากมาย ขนาดนั้นเลยทีเดียว...คราวนี้ เราจะต้องได้มีเสียงร้องที่แสนที่จะไพเราะ ดุจเสียงร้องของพวกจิ้งหรีดบ้างหละ...” ม้าหนุ่มรำพึงกับตนเอง ด้วยความดีใจ ที่มันได้ทราบความลับของพวกจิ้งหรีดครั้งนี้...และนับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ม้าหนุ่มก็ได้ตัดสินใจที่จะเลิกกินหญ้าอ่อน..... เลิกกินน้ำและอาหารทั้งหมด..... หันหน้าตั้งหน้าตั้งตาเที่ยวหาเลียน้ำค้าง ที่อยู่บน ใบหญ้าอ่อนและใบไม้ ในยามเช้าของรุ่งอรุณตลอดมา และก็แน่นอน..ด้วยไม่ได้กินอาหารร่างกายของม้าหนุ่มจึงค่อย ๆ เปลี่ยน แปลงไปตามเวลา มันนั้นผอมลง...ผอมลง..จนเกือบจะเหลือแต่หนังหุ้มกระดูกเลยทีเดียว แต่มันก็ยังคงพอใจที่จะ กินแต่น้ำค้างที่อยู่บนใบหญ้าอ่อนอยู่อย่างนั้น วันหนึ่งมันได้พูดขึ้นว่า " กินน้ำค้างอย่างเดียวมาก็นานแล้วนะ คงได้เวลาที่ เสียงร้องของเราคงจะเปลี่ยนไปบ้างแล้วละ ไหนลองร้องดูทีสิ.... "

แล้วม้าหนุ่มก็ตะเบ็งเสียงร้องออกมา " บุ ฮื้ๆๆๆ เอ๋..ไม่เห็นเปลี่ยนไปจากเดิมตรงไหนเลย นี่ ยังแหบแห้งอยู่เหมือนเดิมเลย สงสัยคงจะยังกินน้ำค้างไม่พอละสินี่ ถ้าอย่างนั้นเราต้องอดทนกินให้มาก กว่านี้เข้าไปอีก" ม้าหนุ่มเมื่อมันคิดได้ดังนั้น มันก็ยังคงที่จะหากินน้ำค้างอยู่อย่างเดิมและมากกว่าเดิม เข้าไปอีกไม่ยอมหยุด...และแล้วเมื่อเวลาผ่านมาอีกสักพัก...ม้าหนุ่มได้พูดขึ้นอีกครั้งว่า " ได้เวลาที่เสียงร้องของเราคงจะเปลี่ยน ไปและไพเราะขึ้นมาแล้วหละ...ไหนลองร้องดูอีกทีสิ " มันจึงรวบรวมพลังของมันที่ดูเหมือนจะมีอยู่น้อยนิดนั้นขึ้นอีกครั้งหนึ่ง แต่มันหาที่จะรู้ไม่ว่าการตะเบ็งเสียงร้องของมันในครั้งนี้จะเรียกว่าเป็นครั้งสุดท้ายของมันเลยทีเดียวเสียแล้วก็ว่าได้ " บุ ฮื้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ " และเมื่อสิ้นเสียงร้องของมันลงเท่านั้น...มันก็ล้มฟุบลงไปนอนลงบนพื้นหญ้าอย่างหมดแรง ด้วยไม่ได้กินอะไรมาเป็นเวลา นานร่างกายผ่ายผอมหมดแรงและพลังใด ๆ ทั้งสิ้น เพราะขาดอาหาร ! และสุดท้ายมันก็ได้ขาดใจตายลงไปในที่สุด...

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
 
“สิ่งใดที่ไม่ได้อยู่ในวิสัยของตน ถ้าไปฝืนกระทำสิ่งนั้นเข้า มันก็อาจที่จะเกิดโทษ ที่ร้ายแรงแก่ผู้ที่ฝืนกระทำได้” ....

แหล่งที่มาของข้อมูล : http://sukumal.net/isoppu/umatomusi/umatomusi01.html