ถ้าให้จัดเรียงความสำคัญของ 'ผู้หญิง'
ในชีวิตเรามาสามอันดับแรก น่าจะเป็นดังนี้
อันดับที่หนึ่ง   คือ   " แม่"
อันดับที่สอง   คือ   " แม่"
อันดับที่สาม   คือ   " แม่"
ใช่ครับ
ผมกำลังจะพูดถึง "แม่" สิ่งที่เราทุกคนรู้กันดีอยู่แล้ว
แต่ว่าอาจมีบ้างบางครั้งที่เราหลงลืมไป
จนขาดความใส่ใจกับบุคคลใกล้ตัวท่านนี้  
จำได้มั๊ยครับ ครั้งสุดท้ายที่คุณกอดแม่น่ะเมื่อไหร่?
อย่าบอกนะว่าคุณอายุมากเกินไปแล้ว...เป็นไปไม่ได้
ไม่มีใครแก่เกินกว่าจะกอดแม่หรอก
     ผมอยากอวดแม่ของผมครับ
แม่ผมเป็นคนบ้านนอก เชยๆ
ผมชอบนั่งแอบมองแม่เวลาแกเผลอ
หล่อนอยากทำอะไร ผมก็ปล่อยให้แกทำ
ล่าสุดนี่เธอเหยาะน้ำยาปรับผ้านุ่มลงไปในน้ำสุดท้ายของการอาบน้ำให้หมาด้วย
ด้วยเหตุผลของคนซื่อ  
คือเธอบอกว่าทำตั้งหลายครั้งแล้ว
ก็ไม่เห็นหมามันบ่นอะไร
แม่ผมเรียนมาน้อย
เรียกว่าไม่ได้เรียนเลยก็เกือบจะว่าได้
เธอศึกษาทุกอย่างด้วยการจำ
เห็นเขาพูดเขาทำอะไรในโฆษณา
ก็พยายามเอามาใช้กับลูกชาย  
ครั้งนึงผมน้ำเข้าหู
เธออวดภูมิด้วยการบอกให้ผมใช้ไม้สำลีเช็ดหูของจอห์นสันไมโครบัส
ผู้หญิงคนเดียวกันนี้เองที่ลากครกกับสากกะเบือออกไปตำน้ำพริกมะม่วงนอกบ้าน
เพราะเห็นลูกชายกำลังนอนหลับอยู่ในบ้าน
ไม่ใช่ตำแค่นอกบ้านนะ
แต่เธอออกไปตำนอกรั้วบ้านเลยทีเดียว
ผมกับแม่ทุกวันนี้เราอาศัยอยู่ด้วยกันที่ต่างจังหวัด
ทุกครั้งที่ผมขับรถเข้ามาคุยงานในกรุงเทพฯ
เธอยังคงทำกับข้าวใส่กล่องมาให้ผมกินอยู่เสมอ
และเธอไม่เคยลืมที่จะเด็ดดอกจำปีหน้าบ้าน
มาใส่ในกล่องข้าวด้วยทุกครั้ง
ผมตื้นตัน แต่! แม่ครับ
ผมอยากจะบอกแม่ว่า...ดอกจำปีมันไม่อร่อยเลยครับ
เมื่อไม่นานมานี้ครอบครัวของเรา
ได้มีวาสนาไปออกรายการโทรทัศน์  
รายการ "เจาะใจ"

ผมบอกแม่ว่า "นี่เธอชั้นจะพาเธอไปออกโทรทัศน์นะดีใจมั๊ย"

แม่อิดออดแบ่งรับแบ่งสู้

"ไม่เอาดีกว่ามั๊งลูกเดี๋ยวเขาถามอะไรแล้วแม่ตอบไม่ได้"

"แม่ครับรายการเขาไม่ได้มีสิบหกคำถาม
สามตัวช่วย ถามใครก็ได้ ตอบได้สองครั้ง หรือว่าเปลี่ยนคำถาม  
ถึงแม่จะตอบผิดเกมส์เขาก็ไม่ได้จบลงทันทีซะเมื่อไหร่  
....นะแม่นะ ไปด้วยกันเถอะนะ"

"ไม่เอาหรอก แม่ไม่ไปดีกว่า"

"เอาน่าแม่ ไปด้วยกันเถอะ"

"ไว้ถึงวันนัดก่อนแล้วกันแม่จะให้คำตอบ"

แล้วคำตอบของแม่ก็คือ
การตื่นไปทำผมตั้งแต่มืด
ร้อยวันพันปีเธอเคยเข้าร้านเสริมสวยกับเขาซะที่ไหน
แต่ผมก็รู้ดีว่าเธอไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง...
เธอทำเพื่อชายไทยทั้งประเทศต่างหาก!!!!!!!!!!
 
เรื่องราวแม่มีมากมายไม่รู้จบ
เป็นนิทานให้เรานั่งมองได้ไม่รู้เบื่อ
ถ้าเราจะหาเวลาว่างๆ
นั่งลอบมองดูเธอคนนั้นบ้างเท่านั้นเอง
ผมเชื่อว่าแม่ของพวกเราทุกคนมีมุมน่ารักให้เราได้อมยิ้มอยู่เสมอ
เป็นเรื่องน่าแปลก  
ที่เรามักจะรู้กันอยู่ในใจว่าเรารักผู้หญิงคนนี้
แต่ทว่าเรากลับนั่งกินข้าวกับเธอน้อยกว่าผู้หญิงคนอื่นๆซะอีก
เราถูกสอนมาให้รักแม่
แต่เรากลับซื้อของขวัญให้คนอื่น
บ่อยกว่าซื้อให้แม่ของเราซะอีก
เดี๋ยวนี้ผมอายุมากขึ้น  
แม่ก็อายุมากกว่าเราอีกเท่าตัว
ผมยังคงนั่งแอบมองแม่อยู่  
แม่ผมแก่ลงไปมาก
หล่อนจะมีเวลามาโพสต์ท่าให้เรานั่งแอบมองได้อีกสักกี่ปี

       บนโลกกลมๆใบนี้
ผมมัวแต่วิ่งวนเร็วจี๋จนแทบจะชนหลังตัวเองอยู่ร่อมร่อ
ตลอดเวลาเราไขว่คว้าหาอะไรอยู่ก็ไม่รู้จนเกือบลืมผู้หญิงคนนี้
กว่าจะนึกขึ้นมาได้ เวลาก็ผ่านไปมากมาย

 ถ้าบทความนี้  
สะกิดให้ใครนึกถึงแม่ขึ้นมาได้มั่งล่ะก้อ  
ขอร้องล่ะอย่าทำได้แค่นั่งมองแม่  
เพราะเกรงว่าเพียงแค่นั้นจะไม่ทันการณ์
เวลาไม่ได้มีเหลือเฟือ...เวลาไม่ได้มีอยู่จริง  
สิ่งที่เรามีมันเป็นแค่นาฬิกา มันเป็นแค่ปฏิทิน
เวลาที่แท้จริงมันเป็นของวัฏจักรเขา
   เพราะฉะนั้น
เรามาเตรียมคำตอบกันเอาไว้ดีกว่า  
เผื่อมีใครถามเราว่า
ครั้งสุดท้ายที่กอดแม่น่ะมันเมื่อไหร่
เราจะได้ไม่ต้องเสียเวลามานั่งเอียงคอนึกกันอีกว่า
ครั้งสุดท้ายที่คุณกอดแม่น่ะเมื่อไหร่ ?
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะ