~~THE EARTH~~

กำเนิดโลก

          เมื่อประมาณ 5,000 ปีมาแล้ว  กลุ่มก๊าซในเอกภพบริเวณนี้  ได้รวมตัวกันเป็นหมอกเพลิงที่มีชื่อว่า         "โซลาร์เนบิวลา" แรงโน้มถ่วงทำให้กลุ่มก๊าซยุบตัวและหมุนตัวเป็นรูปจาน  ใจกลางมีความร้อนสูงเกิดปฏิกิริยานิวเคลียร์แบบฟิวชั่น  กลายเป็นดาวฤกษ์ที่มีชื่อเรียกว่า  ดวงอาทิตย์  ส่วนวัสดุที่อยู่รอบๆมีอุณหภูมิต่ำกว่า  รวมตัวเป็นกลุ่มๆมีมวลสารและมีความหนาแน่นมากขึ้นเป็นชั้นๆและกลายเป็นดาวเคราะห์ในที่สุด  รวมถึงดาวเคราะห์โลกด้วย            

          โลกในยุคแรกเป็นของเหลวหนืดร้อน  ถูกกระหน่ำชนด้วยอุกกาบาตตลอดเวลา  องค์ประกอบซึ่งเป็นธาตุหนัก  เช่น  เหล็ก  และนิกเกิล  จมตัวลงสู่แก่นกลางของโลก  ขณะที่องค์ประกอบซึ่งเป็นธาตุเบา  เช่น  ซิลิกอน

ลอยตัวขึ้นสู่เปลือกนอก  ก๊าซต่างๆ  เช่น  ไฮโดรเจนและคาร์บอนไดออกไซด์  พยายามแทรกตัวออกจากพื้นผิวก๊าซไฮโดรเจนถูกลมสุริยะจากดวงอาทิตย์ทำลายให้แตกเป็นประจุ  ส่วนหนึ่งหลุดหนีออกสู่อวกาศ  อีกส่วนหนึ่งรวมตัวกับออกซิเจนกลายเป็นไอน้ำ  เปลือกนอกตกผลึกเป็นของแข็ง  ไอน้ำในอากาศควบแน่นเกิดฝน  น้ำฝนได้ละลายคาร์บอนไดออกไซด์ลงมาสะสมบนพื้นผิว  เกิดทะเลและมหาสมุทร  

          โลกมีลักษณะเป็นวงรี  โดยในแนวดิ่งเส้นผ่านศูนย์กลางยาว 12,711 กม.  ในแนวนอนยาว 12,755 กม.  ต่างกัน 44 กม.  มีพื้นน้ำ 3 ส่วน  หรือ  71%  และมีพื้นดิน 1 ส่วน  หรือ  29%  แกนโลกจะเอียง 23.5 องศา

โครงสร้างและส่วนประกอบของโลก

           เปลือกโลก

                 เปลือกโลก(crust)  เป็นชั้นนอกสุดของโลกที่มีความหนาประมาณ 60-70 กิโลเมตร  ซึ่งถือว่าเป็นชั้นที่บางที่สุดเมื่อเปรียบกับชั้นอื่นๆเสมือน เปลือกไก่ไข่ หรือ เปลือกหัวหอม 

                 เปลือกโลกประกอบไปด้วยแผ่นดินและแผ่นน้ำ  ซึ่งเปลือกโลกส่วนที่บางที่สุดคือ ส่วนที่อยู่ใต้มหาสมุทร  ส่วนเปลือกโลกที่หนาที่สุดคือ เปลือกโลกส่วนที่รองรับทวีปที่มีเทือกเขาที่สูงที่สุดอยู่ด้วย  นอกจากนี้ เปลือกโลกยังสามารถแบ่งออกเป็น 2 ชั้น  คือ

                1. ชั้นหินไซอัล(sial)  เป็นเปลือกโลกชั้นบนสุด  ประกอบด้วยซิลิกาและอะลูมินาซึ่งเป็นหินแกรนิตชนิดหนึ่ง  สำหรับบริเวณผิวของชั้นนี้จะเป็นหินตะกอน  ชั้นหินไซอัลนี้  มีเฉพาะเปลือกโลกส่วนที่เป็นทวีปเท่านั้น  ส่วนเปลือกโลกที่อยู่ใต้ทะเลและมหาสมุทรจะไม่มีหินชั้นนี้

                 2. ชั้นหินไซมา(sima)  เป็นชั้นที่อยู่ใต้หินชั้นไซอัลลงไป  ส่วนใหญ่เป็นหินบะซอลต์  ประกอบด้วยแร่ซิลิกา  เหล็กออกไซด์และแมกนีเซียม  ชั้นหินไซมานี้ห่อหุ้มทั่วทั้งพื้นโลกอยู่ในทะเลและมหาสมุทร  ซึ่งต่างจากหินชั้นไซอัลที่ปกคลุมเฉพาะส่วนที่เป็นทวีป  และยังมีความหนาแน่นมากกว่าชั้นหินไซอัล

           เนื้อโลก

                 เนื้อโลก(mentle)  เป็นชั้นที่อยู่ถัดลงไปจากชั้นเปลือกโลก  ส่วนมากเป็นของแข็ง  มีความลึกประมาณ 2,900 กิโลเมตร  นับจากฐานล่างสุดของเปลือกโลก  จนถึงตอนบนของแก่นโลก  ชั้นเนื้อโลกส่วนบนเป็นหินที่เย็นตัวแล้วและบางส่วนมีรอยแตกเนื่องจากความเปราะ  ชั้นเนื้อโลกส่วนบนกับชั้นเปลือกโลกรวมกันเรียกว่า "ธรณีภาค(lithosphere)"  มีความหนาประมาณ 100 กิโลเมตร  นับจากผิวโลกลงไป  ชั้นเนื้อโลกถัดลงไปที่ความลึก 100-350 กิโลเมตร  เรีบกว่า  "ชั้นฐานธรณีภาค(asthenosphere)"  เป็นชั้นของหินหลอมละลายร้อน  หรือหินหนืดที่เรียกว่า แมกมาซึ่งหมุนวนอยู่ภายในโลกอย่างช้าๆ  ชั้นเนื้อโลกที่อยู่ถัดลงไปอีกเป็นชั้นล่างสุดอยู่ที่ความลึกตั้งแต่ 350-2,900 กิโลเมตร  เป็นชั้นที่เป็นของแข็งร้อนแต่แน่นและหนืดกว่าตอนบน  เมื่ออุณหภูมิสูงตั้งแต่ประมาณ 2,250-4,500 องศา

           แก่นโลก

                 ความหนาแน่นของดาวโลกโดยเฉลี่ยคือ 5,515 กก./ลบ.ม.  ทำให้มันเป็นดาวเคราะห์ที่หนาแน่นที่สุดในระบบสุริยะ  แต่ถ้าวัดเฉพาะความหนาแน่นเฉลี่ยของพื้นผิวโลกแล้ววัดได้เพียงแค่ 3,000 กก./ลบ.ม. เท่านั้น  ซึ่งทำให้เกิดข้อสรุปที่ว่า  ต้องมีวัตถุอื่นๆที่หนาแน่นกว่าอยู่ในแก่นโลกแน่นอน  ระหว่างการเกิดขึ้นของโลก  ประมาณ 4.5 พันล้านปีมาแล้ว  การหลอมละลายอาจทำให้เกิดสสารที่มีความหนาแน่นมากกว่าไหลเข้าไปในแกนกลางของโลก  ในขณะที่สสารที่มีความหนาแน่นน้อยกว่าคลุมเปลือกโลกอยู่  ซึ่งทำให้แก่นโลก(core)  มีองค์ประกอบเป็นธาตุเหล็กถึง 80%  รวมถึงนิกเกิลและธาตุที่มีน้ำหนักที่เบากว่าอื่นๆ  แต่ในขณะที่สสารที่มีความหนาแน่นสูงอื่นๆ  เช่น  ตะกั่วและยูเรเนียม  มีอยู่น้อยเกินกว่าที่จะผสานเข้ากับธาตุที่เบากว่าได้  และทำให้สสารเหล่านั้นคงที่อยู่บนเปลือกโลก  แก่นโลกแบ่งออกได้เป็น 2 ชั้น  ได้แก่

                 1.แก่นโลกชั้นนอก (outer core)  มีความหนาจากผิวโลกประมาณ 2,900-5,000 กิโลเมตร  ประกอบด้วยธาตุเหล็กและนิกเกิลในสภาพที่หลอมละลาย  และมีความร้อนสูง  มีอุณหภูมิประมาณ 6,200-6,400 องศา  มีความหนาแน่นสัมพัทธ์ 12.0  และส่วนนี้มีสถานะเป็นของเหลว

                 2.แก่นโลกชั้นใน (inner core)  เป็นส่วนที่อยู่ใจกลางโลกพอดี  มีรัศมีประมาณ 1,000 กิโลเมตร  มีอุณหภูมิประมาณ 4,300-6,200 และมีความดันมหาศาล  ทำให้ส่วนนี้จึงมีสถานะเป็นของแข็ง  ประกอบด้วยธาตุเหล็กและนิกเกิลที่อยู่ในสภาพที่เป็นของแข็ง  มีความหนาแน่นสัมพัทธ์ 17.0

สภาพบรรยากาศ
     สภาพอากาศของโลก คือ การถูกห่อหุ้มด้วยชั้นบรรยากาศ ซึ่งมีทั้งหมด 5 ชั้น ได้แก่
1. บรรยากาศชั้นโทรโพสเฟียร์ (Troposphere) เป็นบรรยากาศชั้นล่างสุดติดกับผิวโลกขึ้นไปบริเวณศูนย์สูตร บรรยากาศชั้นนี้มีความหนามากกว่าบริเวณขั้วโลก บริเวณศูนย์สูตรโลกมีระดับความสูงประมาณ 16 กิโลเมตร ส่วนบริเวณขั้วโลกมีระดับความสูงประมาณ 8 กิโลเมตร
เนื่องจากบรรยากาศในชั้นนี้อยู่ใกล้กับพื้นผิวโลกมากที่สุด จึงมีความเกี่ยวข้องกับการดำรงชีวิตของมนุษย์มาก การเปลี่ยนแปลงและปรากฎการณ์ต่าง ๆ ของบรรยากาศชั้นโทรโพสเฟียร์นี้จะเกี่ยวข้องกับอุณหภูมิของอากาศและลมฟ้าอากาศที่มีผลกระทบต่อการดำรงชีวิตของมนุษย์
อากาศในบรรยากาศชั้นโทรโพสเฟียร์จะประกอบด้วยละอองน้ำและก๊าซต่าง ๆ ที่ไม่มีสีและไม่มีกลิ่น รวมตัวกันเรียกว่า ความชื้น

               2. บรรยากาศชั้นสตราโตสเฟียร์(Stratosphere) บรรยากาศชั้นนี้เป็นชั้นบรรยากาศที่มีอยู่เหนือชั้นโทรโพสเฟียร์ขึ้นไปและสูงจากระดับพื้นดินไม่เกิน 30 กิโลเมตร ลักษณะทั่วไปของบรรยากาศจะมีกระแสอากาศเคลื่อนที่ในแนวนอนและสภาพของอากาศสงบ ตอนล่างของบรรยากาศชึ้นนี้ที่อยู่ติดกบแนวโทรโพรพอสจะไม่มีอากาศแปรปรวน
ดังนั้นนักบินจึงนิยมใช้ระดับเพดานบินของเครื่องบินอยู่ในบรรยกาศชั้นนี้และแนวสูงสุดของบรรยากาศชั้นนี้เรียกว่า สเตรโตพอส  ในชั้นนี้อุณหภูมิจะเริ่มสูงขึ้นตั้งแต่ระยะสูง 20 กิโลเมตรขึ้นไปจนมีอุณหภูมิถึง 20 องศาเซลเซียส ในชั้นบรรยากาศนี้จะมีชั้นของโอโซนก่อตัวเป็นม่านหรือเปลือกครอบคลุมห่อหุ้มโลก อยู่ที่ระยะสูง 30 กิโลเมตร ถึง 40 กิโลเมตร ม่านโอโซนนี้จะทำหน้าที่ดูดกลืนหรือกรองรังสีอุลตร้าไวโอเลตจากดวงอาทิตย์ ์์์ไม่ให้ส่องลงมาบนผิวโลกโดยตรง หากชั้นโอโซนถูกทำลายลงไปรังสีอุลตร้าไวโอเลตจะส่องตรงลงไปยังผิวโลก ซึ่งทางการแพทย์กล่าวว่าจะเป็นบ่อเกิดของมะเร็งบนผิวหนัง

             3. บรรยากาศชั้นมีโซสเฟียร์ (Mesosphere) เป็นชั้นบรรยากาศที่อยู่ถัดจากชั้นสเตรโตสเฟียร์ขึ้นไปและอยู่สูงจากพื้นดินไม่เกิน 80 กิโลเมตร อุณหภูมิของอากาศนี้จะสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว ทั้งนี้เพราะตอนล่างของบรรยากาศชั้นมีโซสเฟียร์จะมีก๊าซโอโซนปรากฎอยู่ โอโซนนี้จะช่วยดูดซับรังสีอัลตร้าไวโอเลตจากดวงอาทิตย์ส่วนใหญ่เอาไว้

              4. บรรยากาศชั้นไอโอโนสเฟียร์ (Ionosphere) เริ่มตั้งแต่ 80-600 กิโลเมตร  บรรยากาศชั้นนี้มีอากาศจางมาก  โมเลกุลของก๊าซจะแตกตัวเป็นอะตอมที่มีประจุไฟฟ้าเรียกว่า ไอออน  อนุภาคที่มีประจุไฟ้ฟ้าเหล่านี้สามารถสะท้อนคลื่นวิทยุได้  จึงใช้ประโยชน์ในการสื่อสาร

              5. บรรยากาศชั้นเอ็กโซสเฟียร์ (Exsosphere) เริ่มตั้งแต่ 600 กิโลเมตร จากพื้นขึ้นนไป  ก๊าซส่วนมากในบรรยากาศชั้นนี้เป็นไฮโดรเจนกับฮีเลียม  เป็นบรรยากาศชั้นนอกสุด  ที่มีเขตติดต่อกับอวกาศ  จึงไม่อาจจำกัดขอบเขตได้แน่นอน

-The End-