ห้ามลบ ขอให้เจ้าของผลงานประกวด แก้ไขข้อมูลได้จนถึงวันที่ 31 ธันวาคม 2551 เวลา 23.30 น.
หากเลยกำหนดเวลาดังกล่าวแล้ว ท่านเข้ามาแก้ไขข้อมูล ถือว่าโมฆะในการพิจารณาได้รับรางวัล
ซึ่งระบบของ Thaigoodview สามารถตรวจสอบได้ว่า ผลงานแต่ละชิ้น มีการแก้ไขเวลาใดบ้าง
ครูพูนศักดิ์ สักกทัตติยกุล

นิทานอีสป

เรื่องภูเขาจะออกลูก

                  กาลครั้งหนึ่งในยุคดึกดำบรรพ์ ภูเขาลูกหนึ่งได้พ่นควันออกทางรอยแยกซึ่งอยู่บนยอด เมื่อชาวบ้านที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงสังเกต เห็นได้พากันจับกลุ่มวิพากษ์วิจารณ์กันไปต่างๆนาน อยู่ต่อมาไม่นานพื้นแผ่นได้เกิดสั่นสะเทือนผู้คนในหมู่บ้านจึงพากันเดินทาง ไปที่ภูเขาเพื่อต้องการดูให้เห็นกับตาว่ากำลังจะเกิดเหตุการณ์สำคัญอะไรขึ้นครั้นเมื่อเห็นด้านหนึ่งของภูเขาเกิดรอยแยกเป็นทางยาว ชายผู้หนึ่งจึงคาดเดาว่าเป็นเช่นนี้เพราะภูเขากำลังจะออกลูกตามบัญชาของเทพเจ้าคนอื่นๆมีความเห็นคล้อยตามต่างพากันคุกเข่าลงกับพื้นด้วยความประหวั่นพรั่นพรึงและรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ ไม่นานนักก็มีหนูตัวหนึ่งวิ่งออกมาจากรอยแยกนั้น ครั้นเห็นผู้คนมาชุมนุมกันอยู่เป็นจำนวนมาก หนูจึงตกใจวิ่งหนีหายไปท่ามกลางดงไม้และแนวก้อนหิน “เสียเวลาเปล่าๆเลยทีเดียว” ชายคนหนึ่งกล่าว “เห็นส่งเสียงคำราม แผ่นดินไหวสะเทือนเลื่อนลั่น แต่สุดท้ายหาได้มีอะไรน่าสนใจเลยสักนิด”

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

   ผู้ที่มักคุยโวโอ้อวดชอบแสดงตนว่ามีความเก่กล้า สามารถ มักจะมีผลงานออกมาเล็กนิดเดียวเหมือนภูเขาลูกนี้ 

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

เมื่อความขาดสามัคคีเกิดขึ้นในหมู่คณะใด หมู่คณะนั้นย่อมพบกับภัยพิบัติ 

หมาป่า หมาจิ้งจอก และ ม้า

            หมาจิ้งจอกตัวหนึ่งอายุยังน้อย แม้จะมีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว แต่เนื่องจากมีประสบการณ์ไม่มากนัก   เมื่อได้พบม้าเป็นครั้งแรกมันจึงไม่รู้จัก   “ข้าพบสัตว์อะไรก็ไม่รู้ ตัวมันสูงใหญ่สง่างามแต่กินหญ้าเป็นอาหาร” หมาจิ้งจอกวิ่งมาบอก กับหมาป่าเพื่อนของมันซึ่งอยู่ในวัยไล่ๆกัน  “รูปร่างหน้าตามันเป็นอย่างไรล่ะ” หมาป่าซัก
“บอกไม่ถูกหรอก เจ้าตามข้าไปดูเอาเองดีกว่า”  เมื่อหมาจิ้งจอกพาเพื่อนของมันมาพบกับม้า ตอนแรกม้าตกใจจะวิ่งหนี แต่เมื่อได้ยินเสียงเรียกจึงหยุดยืนรั้งรออยู่เพื่อดูท่าที  “ท่านมีชื่อเรียกเผ่าพันธุ์ว่าอย่างไร” หมาจิ้งจอกเอ่ยถาม “ช่วยบอกให้เรารู้หน่อยเถอะ”  ม้าแสยะยิ้มเพราะเมื่อได้ยินคำถามก็รู้ว่าทั้งสองยังไม่ค่อยเดียงสานัก “ชื่อของข้าน่ะรึ มาดูใกล้ๆเท้านี่ซิ ช่างทำเกือกม้าได้สลักชื่อของข้าไว้ตรงนี้ไง”   เมื่อเห็นม้ายกเท้าขึ้น หมาจิ้งจอกเกรงอันตรายจึงหันไปกล่าวกับหมาป่าผู้เป็นสหายว่า “ฉันยังไม่ได้เข้าโรงเรียนเลย เธออ่านหนังสือเก่งไม่ใช่หรือ ลองเข้าไปอ่านหน่อยซิ”  “อ้อ ได้เลย ฉันนะสอบได้ที่ 1 เป็นประจำเชียวน่ะ” หมาป่ากล่าวอย่างภาคภูมิ เดินยืดไหล่ชูคอเข้าไปอย่างสง่างาม แต่ทันใดนั้นมันก็ถูกม้าใช้เท้าถีบเข้าใส่อย่างแรงแล้ววิ่งหนีไป
“เพื่อนเอ๋ย หมาจิ้งจอกเข้ามาดูอาการหมาป่าผู้โชคร้าย “คราวหลังก็ระมัดระวังตัวให้มากกว่านี้หน่อยนะ”

 นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

        คนฉลาดอาจยอมทำตัวเป็น ผู้โง่เขลาในบางสถานการณ์ แต่คนโง่มัก
อวดตัวว่าฉลาดทุกเวลา