เริ่มหน้า 15

ดาวเคราะห์น้อย (Asteroid) 

            คือก้อนหินขนาดเล็กซึ่งรวมอยู่ด้วยกันจำนวนหลายพันก้อนในระบบสุริยะ  รายล้อมดวงอาทิตย์และโคจรรอบดวงอาทิตย์คล้ายดาวเคราะห์  อยู่ระหว่างดาวอังคารและดาวพฤหัสบดี  เรียกบริเวณนี้ว่า “แถบดาวเคราะห์น้อย(Asteroid Belt)”  ซึ่งอยู่ห่างจากดวงอาทิตย์ 2.0 –3.3 au.  ดาวเคราะห์น้อยดวงที่ใหญ่ที่สุดคือ  ดารเคราะห์น้อยซีเรส(Ceres)  มีความยาวประมาณ 1,000 กิโลเมตร  ถ่ายภาพไว้ได้โดยยานอวกาศกาลิเลโอ(Galileo Space Probe)
ดาวเคราะห์น้อยจำแนกออกได้เป็น 3 ประเภท  โดยพิจารณาจากการสะท้อนแสงอาทิตย์  คือ
                1.  C-type Asteroid (Cabonaceous Asteroid)  เป็นดาวเคราะห์น้อยที่สะท้อนแสงได้น้อยมาก  มองดูมืดที่สุด  องค์ประกอบส่วนใหญ่เป็นคาร์บอน(ถ่าน) เป็นดาวเคราะห์น้อยกลุ่มนี้มีจำนวนประมาณ 75%ของเป็นดาวเคราะห์น้อยทั้งหมด
                2.  S-type Asteroid (Silicaceous Asteroid)  เป็นดาวเคราะห์น้อยที่สะท้อนแสงได้ปานกลาง  มองดูเป็นสีเทา  องค์ประกอบส่วนใหญ่เป็นซิลิกา(Silica) เป็นดาวเคราะห์น้อยกลุ่มนี้มีจำนวนประมาณ 15%ของเป็นดาวเคราะห์น้อยทั้งหมด
                3.  M-type Asteroid (Metaliceous Asteroid)เป็นดาวเคราะห์น้อยที่สะท้อนแสงได้มากที่สุดมองดูสว่าง  องค์ประกอบส่วนใหญ่เป็นโลหะ(Metal) เป็นดาวเคราะห์น้อยกลุ่มนี้มีจำนวนประมาณ 10%ของเป็นดาวเคราะห์น้อยทั้งหมด
                นาซา/เอเอฟพี/เอพี - นาซาเผยมีโอกาส 1 ใน 75 ที่ดาวเคราะห์น้อยจะพุ่งชนดาวอังคาร ในวันที่ 30 ม.ค.ปีหน้า แต่หากพลาดเป้าหลายในปีจากนั้นดาวเคราะห์น้อยอาจถูเหวี่ยงให้ผ่านมายังโลกแต่ยังไม่มีสัญญาณว่าจะทำอันตรายโลก
โครงการสำรวจวัตถุใกล้โลกหรือโครงการนีโอ (Near Earth Object Program : NEO) ขององค์การบริหารการบินอวกาศสหรัฐฯ (นาซา) เผยว่าแม้จะทำนายได้ยากแต่ในวันที่ 30 ม.ค.2551 มีโอกาส 1 ใน 75 ที่ดาวเคราะห์น้อยขนาดประมาณ 50 เมตรที่ชื่อ 2007 WD5 จะพุ่งชนดาวอังคาร โดยการชนที่คาดว่าจะเกิดขึ้นนี้คาดว่าจะทำให้เกิดเมฆฝุ่นปกคลุมชั้นบรรยากาศ และหากพลาดเป้าก็มีโอกาสที่ดาวเคราะห์น้อยจะถูกเหวี่ยงผ่านมายังโลกเมื่อดาวเคราะห์น้อยผ่านไปยังดาวอังคารในอีกหลายปีหรือทศวรรษหลังจากนั้น แต่ยังไม่มีสัญญาณบ่งชี้ว่าจะเป็นอันตรายต่อโลกหรือไม่
                ทั้งนี้สตีฟ เชสลีย์ (Steve Chesley) นักดาราศาสตร์ดาวเคราะห์น้อยในโครงการลีโอจากห้องปฏฺบัติการจรวดขับเคลื่อน (Jet Propulsion Laboratory) ของนาซาเผยว่านักวิทยาศาสตร์ได้ติดตามดาวเคราะห์น้อยซึ่งปัจจุบันอยู่กลางระหว่างโลกและดาวอังคาร โดยก่อนหน้านี้มีโอกาสที่ดาวเคราะห์น้อยจะพุ่งชนดาวอังคาร 1 ใน 350 แต่โอกาสดังกล่าวได้เพิ่มขึ้นในสัปดาห์นี้ อย่างไรก็ดีนักวิทยาศาสตร์คาดหวังว่าโอกาสจะลดลงในต้นเดือน ม.ค.หลังจากได้สำรวจวงโคจรของดาวเคราะห์น้อยแล้ว
                ดาวเคราะห์น้อยดวงนี้ได้รับการค้นพบเมื่อ 20 พ.ย.ที่ผ่านมาโดยคาดว่าเข้าใกล้โลก 7.5 ล้านกิโลเมตรเมื่อต้นเดือนนั้นด้วย และจากความสว่างที่วัดได้คาดว่าดาวเคราะห์น้อยมีขนาดประมาณ 50 เมตรเทียบเท่าอุกกาบาตทังกัสกา (Tunguska) ที่พุ่งชนไซบีเรียเมื่อปี 2451 ซึ่งโค่นต้นนับสิบล้านต้นไปเป็นบริเวณกว้างราว 2,150 ตารางกิโลเมตร และเทียบเท่าพลังงานของระเบิดนิวเคลียร์ 15 เมกะตัน
                "เรารู้ว่ามันผ่านดาวอังคารและดูเหมือนจะพลาดเป้าแต่ก็มีความเป็นไปได้ในการพุ่งชน ครั้งนี้ต่างไปจากการพุ่งชนโลก เพราะเราไม่กลัวแต่เราตื่นเต้นตางหาก" เชสลีย์กล่าว
                หากดาวเคราะห์น้อยพุ่งชนดาวอังคารก็มีโอกาสที่จะพุ่งชนในบริเวณที่ใกล้เคียงกับตำแหน่งที่ยานสำรวจดาวอังคารออพพอร์จูนิตี (Opportunity) เคยสำรวจพื้นผิวเมื่อปี 2547 แต่ทั้งนี้ยานดังกล่าวไม่ตกอยู่ในอันตรายเพราะอยู่นอกบริเวณที่มีโอกาสถูกพุ่งชน โดยความเร็วประมาณ 13.5 กิโมเลตรต่อวินาทีของดาวเคราะห์น้อยจะทำให้เกิดหลุมขนาดเท่ากับหลุมอุกกาบาตที่อาริโซนา สหรัฐฯ
                นาซาเผยอีกว่าขณะนี้การสังเกตดาวเคราะห์น้อยเป็นไปได้ยากขึ้นเรื่อยเนื่องจากแสงรบกวนจากดวงจันทร์ แต่ช่วงต้นเดือน ม.ค.ปีหน้านี้จะกลับมาสังเกตได้อีกครั้ง และการวัดครั้งใหม่นั้นจะช่วยให้สามารถปรับปรุงวงโคจรได้แม่นยำมากขึ้น จากนั้นจะสามารถคำนวณโอกาสในการพุ่งชนดาวอังคารของดาวเคราะห์ได้แม่นยำขึ้น
                ก่อนหน้านี้เมื่อปี 2537 ดาวหางชูเมกเกอร์-เลวี 9 (Shoemaker-Levy 9) ได้พุ่งชนดาวพฤหัสบดีซึ่งทำให้เกิดลูกไฟซ้อนทับกันในอวกาศอย่างต่อเนื่อง และนักดาราศาสตร์ทั้งหลายทั่วโลกก็ได้เป็นพยานรู้เห็นในเหตุการณ์ครั้งนั้น