การเวก

                                    “… สามกษัตริย์เที่ยวชมบุปผชาติ     ดอกดกเดียรดาษในสวนขวัญ   

                                    เกดแก้วพิกุลแกมพิกัน                    จวงจันทร์ลำดวนกระดังงา …”

วรรณคดี :  “ รามเกียรติ์ ”

ผู้ประพันธ์ :   พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก

ชื่อพฤกษศาสตร์   :   Artabotrys  siamensis  

ชื่อสามัญ             :   Artabotrys

ชื่อวงศ์         :   Annonaceae

ชื่ออื่น ๆ        :   กระดังงาเถา  กระดังงัว

         การเวกเป็นไม้เถาขนาดกลางถึงใหญ่  เนื้อไม้แข็ง   พบมากตามป่าชื้นทั่ว ๆ ไปนิยมปลูกให้เลื้อยเป็นไม้ซุ้มตามเรือนต้นไม้   หรือซุ้มประตู  ใบร่มทึบ  อายุยืนมาก  ออกดอกตลอดปี   ขึ้นได้ดีในทุกที่ทุกแห่งที่มีความชื้นพอสมควร  ชอบอยู่กลางแจ้ง   ลำต้นอาจมีขนาดโคนต้นใหญ่ ๘ - ๑๒ นิ้ว
         ลำต้นมีผิวเปลือกค่อนข้างเรียบ  สีเทาอมดำหรือน้ำตาล   กลิ่นเหม็นเขียวเพราะต้นมีน้ำมันกระจายอยู่ 
         ใบเป็นใบเดี่ยวสีเขียวจัด  เป็นมัน  รูปมนรี  ปลายแหลม  ยาวประมาณ ๖ - ๗ นิ้ว  แต่กว้างกว่ากระดังงา 
         ดอกอ่อนเป็นสีเขียว   เมื่อแก่จะเปลี่ยนเป็นขาว  เหลืองอ่อน  จนแก่จัดมีสีเหลืองเข้ม   มีกลิ่นหอมรุนแรงและส่งกลิ่นไปได้ไกล  ดอกเป็นกลีบเรียวยาวแยกจากกัน ๖ กลีบ   ดอกใหญ่กว่าและกลีบดอกหนากว่ากระดังงา  เมื่อดอกแก่จะร่วงเป็นผล ผลมีลักษณะกลมรี เป็นพวง  สีเขียว  และเปลี่ยนเป็นสีเหลืองเข้ม   เมื่อผลแก่จัดภายในผลแก่มีเมล็ดสีดำเป็นเมือก ๆ 
         การขยายพันธุ์   นิยมใช้กิ่งตอน  เพราะโตเร็วกว่าการขยายพันธุ์ด้วยการเพาะเมล็ด

ข้อมูลจาก : http://www.wangtakrai.com/panmai    พรรณไม้งามที่วังตะไคร้