สวัสดีครับ อาห้าาา วันนี้เราจะมาแนะนำ......... ดูที่หัวข้อมาแล้วสินะ อุคริๆ งุงิๆ 5555 ไปชมกันมั๊ยหละ  คงไม่ดีมั้ง 555 ไผ่น้ำเต้านะ เดิมมาจากแดนแผนด้า "หลินปลิง" มังกรใหญ่ ก็ดูดีๆ แต่มายุที่พี่ไทยได้ไง เค้าคงไม่ได้ให้มาหรอกนะ ก็พี่ไทยเรานี้สิ ซื้อเค้ามาปลูกเอง แล้วตัดแต่งพันธุกรรมซะเวอร์เชียววว 5555 แค่นี้หละ เนาะ............ก็อยู่ที่ ทางเดินข้างห้องการงานนะ ไปเลยเดินไปดู น่าจะชัก 2 3 ต้น

ไผ่น้ำเต้า

ที่มา: http://www.nanagarden.com/Picture/Product/400/114819.jpg

ชื่อวิทยาศาสตร์:Bambusa ventricosaMcClure
ชื่อวงศ์:GRAMINEAE
ชื่อสามัญ:Buddha s Belly bamboo, Phai namtao
ลักษณะโดยทั่วไป:

ไผ่น้ำเต้านี้ในบ้านเรานิยมปลูกเป็นไม้ประดับทั้งในกระถาง และปลูกลงดิน

ไผ่น้ำเต้าจะมีข้อปล้องที่ถี่และป่องกลม โดยส่วนโคนของข้อปล้องจะมีขนาดใหญ่กว่าส่วนปลาย

ลำต้นอยู่เหนือดินตั้งตรงเอง ผิวเรียบ เห็นข้อปล้องชัดเจน ต้นอ่อนสีเขียวอ่อน ต้นแก่สีเขียวอมเหลืองใบ เป็นใบประกอบแบบขนนก ใบด้านบนมีลักษณะมันเรียบ ส่วนด้านท้องใบมีลักษณะหยาบ ขอบใบมีความคม ใบแก่สีเขียวเข้มเรียวแหลม

การดูแลรักษา

แสง:  ชอบแสงแดดจัด

น้ำ:    ต้องการน้ำพอสมควร

ดิน:   เจริญเติบโตได้ในดินทุกชนิด

ปุ๋ย:  ใส่ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหมักปีละ 2 ครั้ง

การขยายพันธุ์: แยกกอ

โรคและแมลง: ไม่ค่อยพบโรคและแมลงรบกวน

 การใช้ประโยชน์:

- ไม้ประดับ
- ทำเป็นของชำร่วยได้ เช่น ทำแจกัน
- บริโภค
- สมุนไพร
ถิ่นกำเนิด: ประเทศจีน
ส่วนที่ใช้บริโภค:หน่อสามารถนำมาทำอาหารรับประทานได้
สรรพคุณทางยา:
- ใบ นำมาปรุงเป็นยาขับฟอกโลหิตระดูที่เสีย
- ตาไม้ไผ่ สุมไฟเอาถ่าน ใช้รับประทานแก้ร้อนในกระหายน้ำ
- ราก มีรสกร่อยและใช้รวมกับยาขับโลหิต ขับระดู