คำไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
ภาษาบาลีเป็นภาษาของชาวอินเดียโบราณ ใช้ในศาสนาพุทธนิกายหินยาน คนไทยรับศาสนาพุทธและรับคำจากภาษาบาลีมาใช้ตั้งแต่สมัยโบราณ
หลักสังเกตคำไทยที่มาจากภาษาบาลี
กฎเกณฑ์ "คำภาษาบาลีจะมีตัวสะกดและตัวตามตามกฎเกณฑ์ที่แน่นอน"
ทำอธิบาย "ตัวสะกด" หมายถึงพยัญชนะที่ออกเสียงตามหลังสระของพยางค์ เช่น
สุนทร ตัว น เป็นตัวสะกด
ตัณหา ตัว ณ เป็นตัวสะกด
"ตัวตาม" หมายถึงพยัญชนะที่ตามหลังตัวสะกด เช่น
สุนทร ตัว ท เป็นตัวตาม
ตัณหา ตัว ห เป็นตัวตาม
ในภาษาบาลีเมื่อมีตัวสะกดจะต้องมีตัวตามเสมอ
กฎเกณฑ์เกี่ยวกับตัวสะกดและตัวตามในภาษาบาลีมีดังนี้
๑. เมื่อพยัญชนะแถวที่ ๑ ของวรรคใดวรรคหนึ่งเป็นตัวสะกดพยัญชนะแถวที่ ๑ และแถวที่ ๒
ของวรรคนั้นเป็นตัวตามเสมอ เช่น
-พยัญชนะแถวที่ ๑ เป็นตัวสะกดพยัญชนะแถวที่ ๑ เป็นตัวตาม ตัวอย่าง
ตัว ก สะกดตัว ก ตาม เป็น กก เช่น จัก (จกฺก) ตัก (ตกฺก)
ตัว จ สะกดตัว จ ตาม เป็น จจ เช่น นิจ (นิจฺจ) กิจ (กิจฺจ)
ตัว ฏ สะกดตัว ฎ ตาม เป็น ฏฏ เช่น วัฏ (วฏฺฏ)
ตัว ต สะกดตัว ต ตาม เป็น ตต เช่น อัตตา จิต (จิตฺต)
ตัว ป สะกดตัว ป ตาม เป็น ปป เช่น กัป (กปฺป) สัปปิ
หมายเหตุ ตัวสะกดและตัวตามตัวเดียวกันในภาษาบาลีถ้าตัวตามไม่มีสระกำกับเมื่อมาถึงภาษา
ไทยเราจะตัวตัวตามออกเหลือเพียงตัวเดียวเช่นตัวตัวอย่างที่ยกมาทั้งหมด ในวงเล็บคือคำที่เป็นภาษาบาลีเดิม
-พยัญชนะแถวที่ ๑ เป็นตัวสะกดพยัญชนะแถวที่ ๒ เป็นตัวตาม เช่น
ตัว ก สะกด ตัว ข ตาม เป็น กข เช่น ทุกข์ ปักข์
ตัว จ สะกด ตัว ฉ ตาม เป็น จฉ เช่น ปัจฉา มิจฉา
ตัว ฎ สะกด ตัว ฐ ตาม เป็น ฏฐ เช่น อิฐ (อิฏฺฐิ) โอฐ (โอฏฺฐ)
หมายเหตุ เมื่อมาถึงภาษาไทยเราจะตัดตัว ฏ ออก
ตัว ต สะกด ตัว ถ ตาม เป็น ตถ เช่น วัตถุ วิตถาร
ตัว ป สะกด ตัว ผ ตาม เป็น ปผ เช่น บุปผา เป็นต้น
๒. เมื่อพยัญชนะแถวที่ ๓ เป็นตัวสะกด พยัญชนะแถวที่ ๓ และ แถวที่ ๔ เป็นตัวตาม เช่น
-พยัญชนะแถวที่ ๓ เป็นตัวสะกดพยัญชนะแถวที่ ๓ เป็นตัวตาม เช่น
ตัว ค สะกดตัว ค ตาม เป็น คค เช่น อัคคี บุคคล
ตัว ช สะกดตัว ช ตาม เป็น ชช เช่น วิชา (วิชฺชา) เวชชา
ตัว ฑ สะกดตัว ฑ ตาม เป็น ฑฑ เช่น ฉุฑฑะ
ตัว ท สะกดตัว ท ตาม เป็น ทท ไม่ค่อยมีใช้
ตัว พ สะกดตัว พ ตาม เป็น พพ เช่น ปัพพาชนีย์ ลัพ
-พยัญชนะแถวที่ ๓ เป็นตัวสะกดพยัญชนะแถวที่ ๔ เป็นตัวตาม เช่น
ตัว ค สะกดตัว ฆ ตาม เป็น คฆ เช่น พยัคฆา (เสือ)
ตัว ช สะกดตัว ฌ ตาม เป็น ชฌ เช่น มัชฌิม (กลาง)
ตัว ฑ สะกดตัว ฒ ตาม เป็น ฑฒ (เรามาใช้เป็น ฒ ตัวเดียว) เช่น วุฒิ (วุฑฒิ)
ตัว ท สะกดตัว ธ ตาม เป็น ทธ เช่น สิทธิ์
ตัว พ สะกดตัว ภ ตาม เป็น พภ เช่น ลัพภ์
๓. เมื่อพยัญชนะแถวที่ ๕ เป็นตัวสะกดพยัญชนะทุกแถวในวรรคเดียวกันเป็นตัวตามได้ เช่น
ตัว ง สะกดตัว ก ข ค ฆ ง เป็นตัวตาม (ตัว ง สะกดตัว ง ตาม ไม่มีใช้) เช่น
ปงกช สังขาร อังคาร สงฆ์
ตัว ญ สะกดตัว จ ฉ ช ฌ ญ เป็นตัวตาม เช่น สัญจร ปุญฉนะ อัญชลี ปัญญา
ตัว ณ สะกด ตัว ฎ ฐ ฑ ฒ ณ เป็นตัวตาม เช่น ตัณฏกะ กัณฑ์ ปัณณะ
ตัว น สะกด ตัว ต ถ ท ธ น เป็นตัวตาม เช่น อันตะ คันถะ นันท์ สนธิ อันนะ
ตัว ม สะกดตัว ป (บ) ผ พ ภ ม เป็นตัวตาม เช่น สัมปทาน สัมผัส อัมพร เป็นต้น
๔. "คำบาลีจะใช้ตัว ฬ ในขณะที่ในภาษาสันสกฤตใช้ตัว ฑ เช่น ครุฬ กีฬา
หมายเหตุ คำว่า ปลาวาฬ เป็นคำมาจากภาษาอังกฤษ
๕. คำบาลีจะใช้ตัว ส เพียงตัวเดียว ถ้าเห็นตัว ศ และ ษ จะไม่ใช้คำที่มาจากภาษาบาลี
อธิบาย คำบาลีจะใช้ตัว ส เพียงตัวเดียวแต่ภาษาสันสกฤตจะใช้ ศ ษ ส โดยมี
หลักการใช้ ศ ษ ศ (ของภาษาสันสกฤต) ดังนี้
-ตัว ศ จะใช้ร่วมกันพยัญชนะวรรค จ คือ จ ฉ ช ฌ ญ เช่น พฤศจิก อัศจรรย์ เป็นต้น
-ตัว ษ จะให้ร่วมกับพยัญชนะวรรค ฏ คือ ฏ (ฎ) ฐ ฑ ฒ ณ เช่น พฤษภา และตามหลังตัว
ก เช่น เกษตร กษัตริย์ เป็นต้น
-ตัว ส จะใช้ร่วมกับพยัญชนะวรรค ต คือ ต (ด) ถ ท ธ น เช่น วัสดุ พิสดาร เป็นต้น
๖. คำบาลีจะมีสระใช้เพียง ๘ เสียง คือ อ อา อิ อี อุ อู เอ โอ ถ้าพบคำที่ใช้สระอื่นนอกจากนี้จะไม่ใช้คำที่มาจากภาษาบาลี (อาจจะมีคำที่มาจากภาษาบาลีที่มีการเปลี่ยนสระบ้าง เช่น จิร เป็น เจียร เป็นต้น)