ข้อคิดจากคำพูดและการดำเนินชีวิตของผู้ชายนามว่า 'ปู่เย็น'

     ปู่เย็น แก้วมะณี เป็นชาวเพชรบุรี นับถือศาสนาอิสลาม เดิมประกอบอาชีพรับจ้างเลี้ยงวัว มีภรรยาชื่อนางเอิบ แก้วมะณี แต่เสียชีวิตไปแล้วจากนั้นก็ใช้ชีวิตอยู่ในเรือมาตลอด เลี้ยงตนเองด้วยการหาปลาขายมีรายได้วันละ 30-70 บาท

     หากนับอายุตามหลักฐานทะเบียนราษฎร์ปู่มีอายุ 86 ปี แต่ปู่เย็นเล่าให้ฟังว่าเกิดปีฉลู ขณะนี้อายุ 105 ปี ซึ่งจากการสอบถามผู้สูงอายุกว่า 80 ปีใน อ.เมือง ยืนยันว่าเมื่อยังเด็กก็เห็นปู่เย็นเป็นหนุ่มใหญ่แล้ว

     ปู่เย็นเป็นคนเกรงใจคนอย่างมาก ไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากใครง่ายๆ ไม่ยอมให้ใครทำอะไรให้ฟรีๆ โดยบอกว่า ตั้งแต่ภรรยาเสียชีวิตก็ไปใช้ชีวิตอยู่ในเรือ และการหาปลาก็ทำให้ลืมความคิดถึงภรรยาไปได้บ้าง
และชีวติตนก็ไม่ได้ลำบากอะไรแม้แต่น้อย 
     ฝากแด่เยาวชนไทยให้คิดถึงความ  พอเพียง  ดังทีในหลวงของเราได้ทรงดำรัสแนะแนวทางแก่ชาวไทยทั่วทุกคน ความพอเพียงคือการอยู่อย่างพอมีพอกิน  มีเท่าใดก็ใช้เท่านั้น อย่าโลภและหลงในความไม่พอของมนุษย์

       ข้อคิดจากปู่.......                  *มีก็กิน....ไม่มีก็ไม่กิน   ไม่ขอใคร  

                                                 คนเราอดตาย...หายาก   ถ้าไม่เจ็บไม่ไข้นะ

                                               *ชีวิตคนเหมือนสะพาน   มีขึ้น  มีลง  พอสุดท้าย......ก็ตาย

                                               *กินฟรีได้...แต่ไม่อยากกิน  เกรงใจ...ไม่เอา  อาย

                                                 ของเขาซื้อเขาขาย...ไหนต้องตัก ไหนต้องล้าง

                                               *ดูแต่หอยซิ...ไม่มีมือไม่มีตีน

                                                 มันยังหากินได้เอง

                                                 ประสาอะไรกับคนมีมือมีเท้า

                                                 หากินเองไม่ได้....ก็อายหอย