พระนางผมหอม 

   กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีพระราชาองค์หนึ่งทรงพระนามว่า “ แสนคำ ” ปกครองเมืองวาปีมาเป็นเวลาหลายปี พระองค์มีพระมเหสีทรงพระนามว่า “ คำแมน ” ทั้งสองพระองค์อยู่ด้วยกันมาเป็นเวลานานแต่ก็ไม่มีรัชทายาทสืบราชบัลลังก์ ดังนั้นพระราชินีจึงทำพิธีบวงสรวงขอบุตรกับเทวดา หลังจากประกอบพิธีแล้วพระราชินีก็ทรงพระครรภ์ และได้ให้กำเนิดธิดาพระนามว่า “ สีดา ”
   ครั้นมีวัยได้ 15 พรรษา เจ้าหญิงสีดาก็เติบโตมีพระสิริโฉมงดงามกว่าหญิงใดในปฐพี เมื่อถึงคราวที่นางจะได้พบเนื้อคู่ก็ทำให้รู้สึกกระวนกระวายพระทัยจนกระทั่งต้องทูลขออนุญาตจากพระมารดาออกไปเที่ยวป่าเพื่อพักผ่อน

   ขณะเดินเล่นอยู่อย่างเพลิดเพลินนั้น องค์หญิงและผู้ตามเสด็จก็มาพบยักษ์ตนหนึ่งไล่จับไพร่พลกินเป็นอาหาร โชคดีที่องค์หญิงหนีมาได้และเข้าไปแอบอยู่ในโพรงไม้ต้นหนึ่ง

   หลังจากที่ยักษ์ไปแล้วองค์หญิงก็ออกตามหาไพร่พลแต่ก็ไม่พบ ดังนั้นพระนางจึงต้องเดินทางไปตามลำพังโดยไม่รู้จุดหมายปลายทาง เมื่อรู้สึกหิวกระหายก็วักน้ำจากรอยเท้าโคตัวผู้ขึ้นดื่มแต่น้ำในนั้นกลับทำให้คอแห้งมากขึ้นกว่าเดิม จึงหันไปวักน้ำจากรอยเท้าช้างขึ้นดื่มก็รู้สึกสดชื่นขึ้นและออกเดินทางไปตามลำพัง และในที่สุดองค์หญิงก็สามารถเสด็จกลับพระนครด้วยความปลอดภัย

   หลังจากการออกชมป่าได้ไม่นานเจ้าหญิงก็ทรงครรภ์ โดยที่ไม่ได้ร่วมหลับนอนกับชายใดเลย พระราชาพยายามซักไซ้เอาความจริงแต่ก็ไม่ได้ความอะไร เพราะองค์หญิงเองก็ไม่ทราบเหมือนกันว่านางทรงครรภ์ขึ้นได้อย่างไร เมื่อครบกำหนด 10 เดือน นางก็ประสูติพระธิดาแฝด องค์โตมีนามว่า “ นางผมหอม ” ส่วนองค์เล็กมีนามว่า “ นางลุ้น ”
   เมื่อพระธิดาทั้งสองเจริญวัยขึ้นก็มีพระสิริโฉมงดงามเช่นเดียวกับพระมารดา อยู่มาวันหนึ่งพระธิดาทั้งสองนึกถึงพระบิดาซึ่งทั้งสองก็ไม่เคยเห็น ดังนั้นทั้งคู่จึงตัดสินใจออกตามหาผู้เป็นบิดาในป่า

   หลังจากเดินป่าอยู่เป็นเวลาหลายวันแล้ว พระธิดาฝาแฝดก็มาพบพญาช้างดุร้ายเชือกหนึ่งต้องการจะทำร้ายทั้งสองพระองค์ ดังนั้นทั้งคู่จึงต้องอ้อนวอนขอชีวิต และบอกจุดประสงค์ของการเดินทางมาในบริเวณนี้