ภาคใต้

                   พื้นที่ของภาคนี้ มีเป็นอันดับสี่รองจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคเหนือ และภาคกลาง ประกอบด้วยจังหวัดต่าง ๆ 14 จังหวัด คือ ชุมพร ระนอง สุราษฎร์ธานี นครศรีธรรมราช พังงา ภูเก็ต กระบี่ ตรัง พัทลุง สงขลา สตูล ยะลา ปัตตานี และนราธิวาส ประชากรในจังหวัดเหล่านี้ พูดภาษาไทยสำเนียงใต้ แต่ส่วนใหญ่จะพูดภาษาไทย สำเนียงภาคกลางได้ มีประชากรบางส่วน ในจังหวัดยะลา ปัตตานี และนราธิวาสซึ่งนับถือศาสนาอิสลามพูดภาษายาวีซึ่ง เป็นภาษาท้องถิ่นคล้ายคลึงกับภาษามาเลเซีย แต่ในปัจจุบันการคมนาคมติดต่อกันมีมากขึ้นอย่างทั่วถึง และผลจากการศึกษาเล่าเรียน ทำให้ชาวไทยเหล่านี้พูดภาษาไทยได้มากขึ้น การแต่งกายของคนในภาคใต้ นั้นหญิงนิยมนุ่งผ้าซิ่นยาวคลุมถึงข้อเท้า มีลวดลายเรียกว่า "ผ้าบาติก" ( พื้นเมืองเรียกปาเต๊ะ ) สวมเสื้อ รัดรูปปล่อยชายยาว ส่วนชายนิยมนุ่งโสร่ง สวมเสื้อปล่อยชาย อย่างไรก็ตามลักษณะเช่นนี้ มีให้เห็นไม่มากนัก ส่วนมากจะแต่งตัวตามสมัยนิยม
                   อาชีพในภาคใต้มีค่อนข้างหลากหลายไปในแต่ละจังหวัด แต่ที่สำคัญได้แก่ การทำสวน มีสวนยางพาราเป็นพืชสำคัญที่สุด รองลงไปเป็นสวนมะพร้าว สวนผลไม้ ซึ่งได้แก่เงาะ ทุเรียน มังคุด ลองกอง สวนปาล์มน้ำมัน ไร่กาแฟ ส่วนการทำนาจะมีมากทางด้านชายฝั่งตะวันออกในจังหวัดสุราษฎร์ธานี นครศรีธรรมราช พัทลุง และบางส่วนของจังหวัดสงขลา นอกเหนือไปจาก การเกษตรกรรมทางภาคใต้มีการทำเหมืองแร่ ซึ่งทำกันในหลายจังหวัด ส่วนใหญ่เป็นการขุดแร่ดีบุก การประมงมีการทำกันตลอดชายฝั่งทะเล และมีท่าเรือประมงที่ไป จับปลาห่างจากชายฝั่ง โดยเฉพาะบริเวณชายฝั่งทะเลตะวันตกมีท่าเรือประมงที่จังหวัดระนอง และที่กันตัง จังหวัดตรัง พร้อมกับมี โรงงานอุตสาหกรรมแปรรูปสัตว์น้ำ คอยรองรับด้วย การท่องเที่ยวในปัจจุบัน กลายเป็นอาชีพที่สำคัญของ ประชากรในเกาะสมุย เกาะพงัน จังหวัดภูเก็ต พังงา กระบี่ และตรัง เพราะชายฝั่งทะเลในบริเวณดังกล่าว เป็นที่ดึงดูด นักท่องเที่ยวโดยเฉพาะจากต่างประเทศให้เข้ามาพักผ่อน นักท่องเที่ยวจากมาเลเซีย และสิงคโปร์จะมาซื้อเสื้อผ้า เครื่องใช้ และบริโภคอาหารแปลก ๆ ที่หาดใหญ่ จังหวัดสงขลา เพราะสินค้าเหล่านี้มีราคาถูกกว่าในประเทศของเขา
                   ปัญหาในภาคใต้ ดินแดนภาคใต้เคยเป็นภูมิภาคที่อุดมสมบูรณ์ ประชากรมีอาชีพกันค่อนข้างถ้วนหน้า แต่ในปัจจุบันเกิดมีปัญหาทางด้านสภาพแวดล้อม ป่าไม้ถูกโค่นทำลายไปเป็นจำนวนมาก ทำให้เกิดภาวะแห้งแล้ง ยิ่งกว่านั้นเมื่อมีฝนตกจะตกเป็นปริมาณมาก เกิดมีน้ำท่วมทำความเสียหายแก่ทรัพย์สินและชีวิต เหตุการณ์เช่นนี้เริ่มเกิดบ่อยขึ้น เช่น ในปีพ.ศ.2531 เกิดอุทกภัยร้ายแรงที่จังหวัดนครศรีธรรมราช ในปีพ.ศ.2532 เกิดวาตภัยพายุไต้ฝุ่นเกย์ ที่จังหวัดชุมพร ซึ่งได้ทำความเสียหายแก่บ้านเรือน เรือกสวน ไร่นา ตลอดจนชีวิตเป็นจำนวนมาก ความอุดมสมบูรณ์ที่เคยมีในภาคใต้กำลังจะลดถอยลงไปเรื่อย ๆ จึงจำเป็นต้องรีบหาทางแก้ไข