พัทยาเมืองแห่งราตรี

พัทยาเมืองแห่งราตรี

อ่าวนาวิกโยธิน

อ่าวนาวิกโยธิน เป็นอ่าวเปิดสู่อ่าวไทยทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ ทิศเหนือติดกับทิวเขาหาดสูงทิศตะวันออกเป็นที่ราบ

เรียกว่า "ทุ่งไก่เตี้ย" กับ " หนองไก่เตี้ย " ซึ่งมีน้ำตลอดปี ทิศใต้ติดกับทิวเขาปู่เจ้า (เขาคลองสัตหีบ)

ชายหาดบริเวณก้นอ่าว เป็นหาดทรายสะอาดค่อยๆลาดลง ก้นอ่าวมีเกาะเล็กๆ เกาะหนึ่ง ชื่อเกาะไก่

เตี้ย (เดิมชื่อเกาะหลักไก่) นอกจากจะชื่ออ่าวนาวิกโยธินแล้วยังถูกเรียกชื่ออื่นอีก เช่น อ่าวเตยงาม

บ้าง อ่าวทุ่งไก่เตี้ยบ้าง อ่าวตากันบ้าง...

ประมาณรัชกาลที่ ๕ และรัชกาลที่๖ สัตหีบเป็นเพียงหมู่บ้านชายทะเล ชาวบ้านประกอบอาชีพทำไร่

ทำนา หาของป่า และประมง การคมนาคมจะใช้ทางน้ำโดยเรือเมล์ หรือ เรือใบ ส่วนทางบกมีแต่ทาง

เกวียน ถนนไปชลบุรียังไม่มี ภูมิประเทศส่วนใหญ่ยังเป็นป่ารกทึบ การเดินทางระหว่างเมืองจึงใช้เรือเป็นหลัก

ในหมู่บ้านสัตหีบ มีผู้ที่นับถือมากอยู่คนหนึ่ง เป็นหญิงสูงอายุ ชาวบ้านเรียกว่า ยายแจง เป็นผู้มีฐานะ

ดี มีที่ดิน ไร่ และนามาก ตั้งบ้าน หลังใหญ่อยู่บริเวณสัตหีบเก่า ถ้าขึ้นจากเรือที่ท่าสัตหีบจะมองเห็น

ได้ชัด ชาวบ้านที่ไม่มีที่ทำกินจะมาหาคุณยายแจง ขอที่ดินทำมาหากินซึ่งจะ อนุญาตให้อยู่ทำกิน

ตลอดชีวิตจนชั่วลูกชั่วหลาน แต่มีข้อแม้ว่าถ้าเลิกทำกิน ให้ส่งคืนที่ดินแก่คุณยายแจง ห้ามนำที่ดิน

ไปขาย ที่ดินของคุณ ยายมีหลายแห่ง เช่นที่ดินตลาดสัตหีบ ผืนนาบริเวณหนองตะเคียน และโรง

เรียนสิงห์สมุทร รวมถึงบริเวณเขาแหลมเทียน อันเป็นที่ตั้งของ ฐานทัพเรือสัตหีบในปัจจุบัน ต่อมา

เมื่อ " เสด็จเตี่ย" ได้ฝึกภาคทะเลกับกองเรือและจอดเรือพักที่อ่าวสัตหีบ ทรงเห็นว่าอ่าวสัตหีบเหมาะ

เป็น ที่ตั้งหน่วยเรือเพราะมีเกาะใหญ่น้อยหลายเกาะช่วยกำบังคลื่นลมในฤดูมรสุม เมื่อขึ้นบกก็ได้ไป

พบกับคุณยายแจงหลังจากพบปะสนทนา ถูกอัธยาศัยกันดีเสด็จเตี่ยได้บอกถึงพระประสงค์ใช้บริเวณ

เขาแหลมเทียนเป็นที่ตั้งหน่วยทหารเรือ ซึ่งคุณยายแจงยินดีที่จะถวายให้ตามที่ เสด็จเตี่ยมีพระประ

สงค์เนื่องจากเห็นการไกลว่าเมื่อมีทหารเรือตั้งอยู่ที่สัตหีบอยู่แล้ว ลูกหลานชาวสัตหีบเมื่อถูกเกณฑ์

เป็นทหารเรือ จะได้ ไม่ต้องไปอยู่ไกลบ้าน ในขณะนั้นพื้นที่สัตหีบยังคงสภาพป่าเป็นส่วนใหญ่ มี

สัตว์ป่าชุกชุม ทั้งชนิดไม่ดุร้าย เช่น ไก่ป่า เก้ง กวาง และสัตว์ ดุร้าย เช่น เสือ และหมี ชาวบ้านจึง

อาศัยอยู่ไม่ห่างไกลหมู่บ้านสัตหีบมากนักคงมีเพียงครอบครัวเดียวที่อยู่ไกลข้ามเขาแหลมเทียน

อยู่ลึก ถึงอ่าวทุ่งไก่เตี้ย ได้แก่ ครอบครัวของนายกัน สุขรุ่ง (ลุงกัน ตากัน หรือปู่กัน)