ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ

     1. ความสัมพันธ์กับพม่า

        ความสัมพันธ์ระหว่างไทยกับพม่าในสมัยกรุงธนบุรี จะปรากฎในรูปของความขัดแย้งการทำสงครามโดยไทยเป้นฝ่ายตั้งรับการรุกรานของพม่า หลังจากได้รับเอกราชต้องทำสงครามกับพม่าถึง 9 ครั้ง ส่วนใหญ่พม่าเป็นฝ่ายปราชัย

        ครั้งสำคัญที่สุด คือศึกอะแซหวุ่นกี้ตีเมืองเหนือ พ.ศ. 2318 ครั้งนั้นเจ้าพระยาจักรี (รัชกาลที่ 1) และเจ้าพระยาสุรสีห์ สองพี่น้องได้ร่วมกันป้องกันเมืองพิษณุโลกอย่างสุดความสามารถ แต่พม่ามีกำลังไพร่พลเหนือกว่าจึงตีหักเอาเมืองได้

     2. ความสัมพันธ์กับกัมพูชา

        สภาพการเมืองภายในของกัมพูชาไม่สงบราบรื่น เจ้านายเขมรมักแตกแยกความสามัคคี แย่งชิงอำนาจกันอยู่เนือง ๆ ไทยทำสงครามกับกัมพูชา ถึง 3 ครั้ง ครั้งที่  2 ไทยก็ได้กัมพูชาเป็นเมืองขึ้นและได้เกิดการจลาจลขึ้นในหมู่เจ้านายเขมร ใน พ.ศ. 2322 พระราชวงษ์เขมรแย่งชิงอำนาจกันเอง สมเด็จพระเจ้าตากสิน โปรดให้สมเด็จเจ้าพระยามหากษัตริย์ศึก (รัชกาลที่ 1) ยกทัพไปควบคุม 

       3.  ความสัมพันธ์กับอาณาจักรล้านนา

        นครเชียงใหม่ เป็นศูนย์กลางของอาณาจักรล้านนา เชียงใหม่ตกอยู่ใต้อำนาจของไทยและพม่าสลับกันพม่าใช้เมืองเชียงใหม่เป็นที่
สะสมเสบียงอาหารทุกครั้งที่ยกมาตีไทย  พ.ศ. 217 ไทยสามารถขับไล่พม่าออกไปจากไทยได้ ล้านนาจึงเป็นเมืองขึ้นของ ไทยตั้งแต่นั้นมา

       4. ความสัมพันธ์กับมลายู

        หัวเมืองมลายูเป็นเมืองขึ้นของไทย ตั้งแต่สมัยอยุธยา ได้แก่เมืองปัตตานี  ไทรบุรี และตรังกานู ต่อมากรุงศรีอยุธยาแตกจึงแยกตัวเป็นอิสระ ในสมัยกรุงธนบุรี ไม่พร้อมที่จกยกไปปราบเพราะอยู่ห่างไกลเกินไป ตลอดรัชกาลจึงปล่อยให้เป็นอิสระ