หมาไนจึงตอบว่า เปล่า ข้าพเจ้าไม่ได้เอื้อมอาจอวดดีอะไรดอก  เห็นตาพราหมณ์เล่าเรื่องให้ฟัง  ก็อยากรู้อยากฟังไว้ประดับสติปัญญาในอนาคต  ข้าพเจ้าไม่เคยคิดจะยกตนขึ้นเทียบเทียมพญาเสือผู้ทรงอำนาจเสือเห็นหมาในพูดอ่อนน้อมก็ลดความโกรธ  แล้วลำดับเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟังว่า  ตนติดอยู่ในกรงเหล็กอันนี้  พอเห็นตาพราหมณ์เดินมาก็ขอให้ช่วย  ตาพราหมณ์ก็ช่วย  ครั้นตนออกมาได้แล้วก็จะกินตาพราหมณ์เสีย  เพราะต้องอดอาหารอยู่ในกรงหลายวันหมาไนจึงบอกว่า  ข้าพเจ้ารู้แล้วคือตาพราหมณ์ติดอยู่ในกรง  เห็นท่านเดินผ่านมาจึงขอร้องให้ช่วย ท่านจึงช่วยเปิดกรงเหล็กให้  พอตาพราหมณ์ออกมาพ้นกรงกลับไม่รู้คุณของท่าน ๆ จึงจะกินตาพราหมณ์ อย่างนั้นใช่ไหมครับ  เสือตวาดว่า  ไอ้หมาหน้าโง่ ข้าว่าแล้ว เอ็งไม่ตักน้ำใส่กระโหลกชะโงกดูเงา  เรื่องเท่านี้ข้าเล่าแล้วเอ็งยังไม่เข้าใจ ข้าติดกรงไม่ใช่ตาพราหมณ์ติดกรงหมาในพูดว่า ไอ้หมาหน้าโง่ เรื่องแค่นี้พูดวกไปวนมาอยู่ได้ กวนโทสะแท้ ๆ เดี๋ยวตะครุบกินเสียนี่   หมาในจึงพูดว่า  ขอประทานโทษเถอะ ข้าพเจ้าวันนี้ไม่ได้สติสตังเลยจำอะไรไม่ได้ลืมหน้าลืมหลังอยู่ไปก็กวนโทสะท่านมากกว่าขึ้น กระผมจึงขอลาท่านไปก่อนละ  ว่าแล้วก็ทำท่าจะเดินออกไปเดี๋ยวตะครุบกินเสียนี่   หมาไนจึงพูดว่า  ขอประทานโทษเถอะ ข้าพเจ้าวันนี้ไม่ได้สติสตังเลยจำอะไรไม่ได้ลืมหน้าลืมหลังอยู่ไปก็กวนโทสะท่านมากกว่าขึ้น กระผมจึงขอลาท่านไปก่อนละ  ว่าแล้วก็ทำท่าจะเดินออกไปเสือจึงขู่ว่า เอ็งไปยังไม่ได้ ต้องฟังข้าพูดให้รู้เรื่องเสียก่อนจึงจะไปได้ แล้วถามหมาไนว่า ข้าเป็นเสือใช่ไหม