หมาไนตอบว่าใช่  เสือ ... ข้าเข้าไปติดในกรงเหล็กนั้นใช่ไหม  หมาในตอบว่าใช่   เสือ ... นั่นตาพราหมณ์ใช่ไหม  หมาในตอบว่าใช่  เสือ พูดต่อว่า ขาเข้าไปติดอยู่ในกรงเหล็กนั่นแล้วตาพราหมณ์มาช่วยเอ็งรู้ไหมหมาในยิ่งทำเป็นสงสัยมากขึ้น แล้วแกล้งทำโง่ต่อไปว่า คือท่านก็อยู่แต่ท่าน กรงเหล็กก็อยู่แต่กรงเหล็ก แล้วท่านเข้าไปติดในกรงเหล็กได้อย่างไร      หมาในยิ่งทำเป็นสงสัยมากขึ้น แล้วแกล้งทำโง่ต่อไปว่า คือท่านก็อยู่แต่ท่าน กรงเหล็กก็อยู่แต่กรงเหล็ก แล้วท่านเข้าไปติดในกรงเหล็กได้อย่างไร   เสือโกรธมาก ร้องตวาดว่า  ข้าติดได้หรือไม่หรือติดอย่างไรข้าก็เข้าไปติดมาแล้ว เอ็งอยากรู้นักหรือ ข้าจะทำให้ดู ว่าแล้วเสือก็เข้าไปอยู่ในกรงอีกเพื่อเป็นการแสดงตัวอย่างแล้วบอกให้หมาในรู้ว่ากูเข้ามาอยู่ในกรงอย่างนี้อย่างนี้   ฝ่ายหมาไนได้ที  รอโอกาสนี้มานานแล้วจึงเอาเท้ากดไลลูกกรง  ลูกกรงก็ปิดลงอีกครั้ง แล้วพูดขึ้นว่า  ข้ารู้มานานแล้ว ตอนนี้จะให้ตัดสินก็ได้คือ ข้าขอตัดสินว่า เรื่องที่แล้วก็ให้แล้วกันไป แต่ก่อนเป็นอย่างไรก็ขอให้เป็นอย่างนั้น "อย่านุ่งผ้าลาย หมาจะเห่า อย่าพูดเรื่องเก่าจะผิดใจกัน" ข้าขอลาไปก่อนละ  ชาติหน้าพบกันใหม่ แล้วตาพรามณ์กับหมาในก็เดินหนีไป  ฝ่ายเสือก็ติดอยู่ในกรงจนตาย