หน้าแรก

พระราชประวัติ

พระราชกรณียกิจ

ผู้จัดทำ

รางวัลเกียรติยศ

พระราชประวัติ

 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เสด็จพระราชสมภพ ณ โรงพยาบาลเมานท์ ออเบิร์น (Mount Auburn)
         เมืองเคมบริดจ์รัฐแมสซาชูเสตส์ สหรัฐอเมริกา เมื่อวันจันทร์ ขึ้น ๑๒ ค่ำ เดือนอ้าย ปีเถาะ จุลศักราช ๑๒๘๙
         รัตนโกสินทร์ศก ๑๔๖ ตรงกับวันที่ ๕ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๔๗๐ ทรงมีพระนามเดิมว่า “พระวรวงศ์เธอ
         พระองค์เจ้าภูมิพลอดุลเดช” เป็นพระราชโอรสองค์เล็กในสมเด็จเจ้าฟ้ามหิดลอดุลยเดช กรมหลวงสงขลานครินทร์
          และสมเด็จพระราชชนนีศรีสังวาล ซึ่งต่อมาในภายหลังทั้งสองพระองค์ได้รับการเฉลิมพระนามาภิไธยเป็น
         “สมเด็จพระมหิตลาธิเบศร อดุลยเดชวิกรม พระบรมราชชนก” และ “สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี

 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช ทรงมีพระเชษฐภคินี ๑ พระองค์ และสมเด็จพระบรมเชษฐา-
           ธิราช ๑ พระองค์ คือ
          ๑.สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอเจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนาฯ
               ประสูติเมื่อวันที่ ๖ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๔๖๖ ณ กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ

๒.พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล รัชกาลท ๘ี่
          ประสูติเมื่อวันที่ ๒๐ กันยายน พุทธศักราช ๒๔๖๘ ณ เมืองไฮเดลเบิร์ก ประเทศเยอรมนี

                 เมื่อพุทธศักราช ๒๔๗๑ ได้โดยเสด็จสมเด็จพระบรมราชชนก ซึ่งทรงสำเร็จการศึกษาปริญญาแพทย-
         ศาสตรบัณฑิตเกียรตินิยมจากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ประเทศสหรัฐอเมริกา เสด็จกลับประเทศไทยประทับ
         ณ วังสระปทุมเมื่อวันที่ ๒๔ กันยายนพุทธศักราช ๒๔๗๒ สมเด็จพระบรมราชชนกทิวงคตขณะนั้นพระบาท
         สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระชนมายุได้ไม่ถึงสองพรรษา

                สมเด็จพระมหิตลาธิเบศร อดุลยเดชวิกรม พระบรมราชชนก ต้นราชสกุล “มหิดล” ทรงเป็นพระราชโอรส
         ในพระบาทพระปรมินทรมหาจุฬาลงกรณ์ พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว พระนามเดิมคือ สมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอ
         เจ้าฟ้ามหิดลอดุลยเดช ทรงพระราชสมภพแต่สมเด็จพระศรีสวรินทิราบรมราชเทวี