ชื่อวิทยาศาสตร์     Thuja orientalis Endl.

ชื่อวงศ์                  CUPRESSACEAE ( Sieb &Zucc) Endl

ชื่อสามัญ               Chimese Arborvitae, Orientali Arborvitae

ชื่อท้องถิ่น             สนหางสิงห์ 

ลักษณะวิสัย           ไม้ยืนต้น

ลักษณะ     

               เป็นไม้พรรณยืนต้น  แตกกิ่งก้านสาขามากมาย และลำต้นจะบิดเป็นเกลียว  เปลือกต้นมีสีน้ำตาลอมแดง  ลำต้นจะสูงเต็มที่   ประมาณ 20 เซนติเมตร เป็นใบไม้ร่วม แตกออกเป็นเกล็ดเล็กๆ   เรียงติดกันแน่นกับกิ่ง  ซึ่งอยู่ลักษณะเป็นแผง  มีสีเขียวสดออกดอกเป็นดอกเดี่ยว  ดอกตัวผู้และตัวเมียจะอยู่คนละดอก  แต่ก็อยู่ในต้นเดียวกัน ซึ่งเราสังเกตได้ง่ายคือ  ดอกเพศเมียนั้นไม่มีก้าน   แต่ดอกเพศผู้นั้นมีก้านแต่สั้น

การขยายพันธุ์         ตอนกิ่ง

ประโยชน์              

• ปลูกเป็นไม้ประดับทั่วไป
• เปลือกต้น นำมาฝนเป็นยากวาดทวารเบา ทำให้ระดูขาวแห้ง
• ใบแก้ปวดตามข้อ ลดไข้ ช่วยห้ามเลือด  ริดสีดวงทวาร  ตกเลือด  แก้ไอ ขับเสมหะ  ขับปัสสาวะ  บิดไม่มีตัว แผลผุพองจากน้ำร้อน  ไฟไหม้ คางทูม