ไดโอด   เป็นอุปกรณ์ชนิดหนึ่งที่ใช้ในวงจรอิเล็กทรอนิกส์ทั่วๆ ไป      ที่จำกัดทิศทางการไหลของประจุไฟฟ้า
มันจะยอมให้กระแสไฟฟ้าไหลในทิศทางเดียว   และกั้นการไหลในทิศทางตรงกันข้าม    ดังนั้นจึงอาจถือว่าไดโอด
เป็นวาล์วตรวจสอบแบบอิเล็กทรอนิกส์อย่างหนึ่ง ซึ่งนับเป็นประโยชน์อย่างมากในวงจรอิเล็กทรอนิกส์  เช่น ใช้เป็น
อุปกรณ์กรองแรงดันไฟฟ้าในวงจรภาคจ่ายไฟ  เป็นต้น

 ไดโอดตัวแรก   เป็นอุปกรณ์หลอดสุญญากาศ  (vacuum  tube  หรือ  valves)  แต่ทุกวันนี้ไดโอดที่ใช้ทั่วไป
ส่วนใหญ่ผลิตจากสารกึ่งตัวนำ   สารกึ่งตัวนำ   เป็นสารที่มีคุณสมบัติระหว่างตัวนำและฉนวน  เช่น   ซิลิกอน   หรือ
เจอร์เมเนียม  โดยที่อุณหภูมิต่ำ  แรงยึดเหนี่ยวระหว่างนิวเคลียสกับอิเล็กตรอนค่อนข้างมาก จึงไม่มีอิเล็กตรอนอิสระ

ไดโอด   เป็นอุปกรณ์ที่ทำจากสารกึ่งตัวนำ  p-n   สามารถควบคุมให้กระแสไฟฟ้าจากภายนอกไหลผ่านตัวมันได้
ทิศทางเดียว ไดโอดประกอบด้วยขั้ว 2 ขั้ว คือ แอโนด (Anode ; A) ซึ่งต่ออยู่กับสารกึ่งตัวนำชนิด p และ แคโทด
(Cathode; K)  ซึ่งต่ออยู่กับสารกึ่งตัวนำชนิด n
 

     ชนิดของสารกึ่งตัวนำ  เนื่องจากสารกึ่งตัวนำที่บริสุทธิ์  จะมีอิเล็กตรอนอิสระน้อย กระแสไฟฟ้าที่ผ่านจึงมีน้อยถ้าต้องการให้มีกระแสไฟฟ้าไหลเป็นจำนวนมาก   ต้องทำการเจือปนอะตอมของธาตุอื่นลงไปในสารเหล่านั้น   เรียกว่า“สารกึ่งตัวนำไม่บริสุทธิ์” นอกจากนี้ยังมีสารกึ่งตัวนำแบบสารประกอบ

     สารกึ่งตัวนำไม่บริสุทธิ์  แบ่งออกเป็น  2  ประเภท

     1.  สารกึ่งตัวนำประเภท  N - type    เป็นสารกึ่งตัวนำ     ที่เกิดจากการจับตัวของอะตอมซิลิกอนกับอะตอมของ
สารหนู        ทำให้มีอิเล็กตรอนอิสระขึ้นมาหนึ่งตัว      ซึ่งสามารถเคลื่อนที่ในผลึก     จึงยอมให้กระแสไฟฟ้าไหลได้
 เช่นเดียวกับตัวนำทั่วๆ ไป
     2.  สารกึ่งตัวนำประเภท  P - type     เป็นสารกึ่งตัวนำ   ที่เกิดจากการจับตัวของอะตอมซิลิกอนกับอะตอมของ
อะลูมิเนียม    ทำให้เกิดที่ว่างเรียกว่า  Hole  ขึ้น  อิเล็กตรอนที่อยู่ข้าง  Hole จะเคลื่อนที่ไปอยู่ใน  Hole ทำให้ดูคล้ายว่า  Hole  เคลื่อนที่ได้ในทิศทางตรงข้ามกับทิศการเคลื่อนที่ของอิเล็กตรอน  จึงทำให้เกิดกระแสไฟฟ้าได้