พระเจ้ากรุงสญชัยทรงรับสั่งให้จัดกระบวนทัพพาไปยังเขาวงกต เพื่ออัญเชิญพระเวสสันดรและพระนางมัทรีกลับคืนพระนคร ขณะนั้นฝ่ายพระเจ้ากาลิงคะ เมื่อฝนตกตามฤดูกาลแล้วก็โปรดให้พราหมณ์นำช้างปัยจัยนาคคืนเมืองสีพีตามเดิม เมื่อกษัตริย์ทั้ง  6  พระองค์ คือพระเจ้ากรุงสญชัย พระนางผุสดี พระเวสสันดร พระนางมัทรี พระชาลีกุมาร พระกัณหากุมารี พบกันกลางป่าใหญ่ก็ทำให้เกิดความดีใจและเสียใจพร้อม ๆ กัน ได้ทรงกันแสงจนสลบไปทุกพระองค์ พระอินทร์ทรงบันดาลให้ฝนโบกขรพรรษตกลงในที่ประชุมกันนั้นทำให้กษัตริย์ทั้งหกทรงฟื้นคืนขึ้นมา พระเจ้าสญชัยจึงขออภัยโทษแก่พระเวสสันดร เชิญกลับเมืองและวิงวอนให้นำความทุกข์ของพระองค์ไปเสียสมกับพุทธภาษิตที่ว่า

        “ธรรมดาบุตรควรนำความทุกข์ของบิดามารดาหรือพี่น้องออกเสียด้วยคุณที่ควรสรรเสริญ
อันใดอันหนึ่งแม้ด้วยชีวิตของตน”