|
|
|
|
|
|
้
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Cymbopogon
citratus (DC.) Stapf.
ชื่อวงศ์ : POACEAE
ชื่อพื้นเมือง : ตะไคร้แกง (กลาง)
จะไคร (เหนือ) เหลอะเกรย
ห่อวอตะโป (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน)
คาหอม (ฉาน, เงี้ยว-แม่ฮ่องสอน) ไคร ไพเล็ก (ใต้)
หัวไคลิง (เขมร-ปราจีน)
เชิดเกรย (เขมร-สุรินทร์)
ไม้ล้มลุก อายุหลายปี สูง 0.75-1.2 เมตร แตกเป็นกอ เหง้าใต้ดินมีกลิ่นเฉพาะ ข้อและปล้องสั้นมาก กาบใบสีเขียวปนม่วงแดง ยาวและหนาหุ้มข้อและปล้องไว้แน่น ใบเดี่ยว เรียงสลับ กว้าง 2-3 ซม. ยาว 100 ซม. แผ่นใบและขอบใบสากและคม นิ่มกว่าใบตะไคร้เล็กน้อย ดอกช่อ สีน้ำตาลแดง แทงออกจากกลางต้น กลิ่นหอมฉุนค่อนข้างร้อน ผลแห้ง ไม่แตก
สรรพคุณ
เหง้า ใบ และกาบมีน้ำมันหอมระเหย citronella oil ใช้เป็นยาทากันยุงและเป็นสารแต่งกลิ่นในเครื่องสำอางบางชนิด