ลักษณะโดยทั่วไป |
สิ่งที่ประทับใจของผู้ที่ได้พบเห็นเยอรมันเช็พเพอดที่ดีคือ
ความแข็งแรงว่องไว เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อตื่นตัวและมีชีวิตชีวา
มองโดยรวมแล้วจะกลมกลืนและได้สัดส่วนกันระหว่างส่วนหน้าและส่วนท้าย
ตัวจะยาวกว่าส่วนสูง ลำตัวลึก
เส้นรอบตัวจะเป็นเส้นโค้งที่กลมกลืนแทนที่จะเป็นเหลี่ยมมุม
มีขนาดค่อนข้างใหญ่และอ่อนแอ
ให้ความรู้สึกไม่ว่าจะอยู่นิ่งหรือเคลื่อนไหวถึงความกระชับของกล้ามเนื้อและการเคลื่อนที่อย่างนุ่มนวล |
อุปนิสัย |
เยอรมันเช็พเพอดมีบุคลิกที่เด่นชัดคือ
มีการแสดงออกถึงความไม่หวาดหวั่นแต่ก็ไม่ก้าวร้าว มีความเชื่อมั่นในตนเอง
มีความกระตือรือร้นและตื่นตัวกระฉับกระเฉง
เต็มใจจะรับใช้เต็มที่ในลักษณะของการเป็นเพื่อน
เป็นสุนัขเฝ้าบ้านนำทางผู้ที่อยู่ในโลกมืด เป็นสุนัขต้อนฝูงสัตว์
หรือทำหน้าที่อารักขา สุนัขจะไม่ขี้ขลาดหรือหลบอยู่หลังผู้เป็นเจ้านาย
ไม่ควรจะอ่อนไหว ไม่มองไปรอบๆ หรือแหงนหน้ามอง ไม่แสดงอาการตื่นตระหนก
โดยจะหางตกเมื่อได้ยินเสียงหรือมองเห็นสิ่งแปลกๆ
หากสันขมีอุปนิสัยดังกล่าวข้างต้นจะถูกตัดสินว่ามีความบกพร่องอย่างร้ายแรง
สุนัขจะต้องยอมให้กรรมการตรวจฟันและลูกอัณฑะ
ถ้าหากสุนัขกัดกรรมการจะต้องถูกไล่ออกจากสนามประกวด
สุนัขที่อยู่ในอุดมคติควรที่จะสามารถใช้งานในลักษณะที่ไม่หยิบโหย่ง
ผสมผสานกับลำตัวและการก้าวย่างที่เหมาะกับงานการที่ทำ
ซึ่งเป็นความต้องการขั้นพื้นฐาน
|
ศีรษะ |
แลดูสง่างาม ถูกสลักเสลาอย่างเรียบร้อย แข็งแรงได้สัดส่วนกับลำตัว
ศีรษะของเพศผู้แลดูล่ำสัน ส่วนเพศเมียก็อ่อนช้อย ปากยาวและแข็งแรง
มองจากด้านหน้าหน้าผากจะโค้งเล็กน้อย กะโหลกศีรษะลาดเทยาวเป็นรูปลิ่ม
ดั้งจมูกจะไม่หักมาก กรามแข็งแรง
|
หู |
แหลมพอประมาณได้สัดส่วนกับกะโหลกศีรษะและเปิดไปข้างหน้า
และจะตั้งชันเมื่อตั้งอกตั้งใจ
หูที่อยู่ในอุดมคติเส้นกลางของใบหูเมื่อมองจากด้านหน้า
จะขนานกันและจะตั้งฉากกับพื้น
หูที่ถูกตัดหรือห้อยจะต้องถูกคัดออกจากสนามประกวด
|
ตา |
ขนาดปานกลาง รูปร่างเหมือนเมล็ดอัลมอนด์
ตั้งแบบเฉียงเล็กน้อยแต่ไม่โปนออกมา ตาควรจะดำมากที่สุดเท่าที่จะมากได้
มีแววตาที่ฉลาดและเฉียบแหลม
|
ฟัน |
42 ซี่ ข้างบน 20 ซี่ ข้างล่าง 22 ซี่ แข็งแรงและสบกันแบบกรรไกร
ฟันข้างบนยื่นไปข้างหน้าหรือการสบแบบเสมอเป็นลักษณะที่ไม่พึงประสงค์
ฟันล่างที่ยื่นไปข้างหน้าเป็นข้อบกพร่องที่ร้ายแรง
ถ้าหากฟันซี่อื่นที่นอกเหนือไปจากฟันกรามเล็กก็ถือเป็นข้อบกพร่องร้ายแรงเช่นกัน
|
คอ |
แข็งแรงและเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ค่อนข้างยาวได้สัดส่วนกับศีรษะ
หนังไม่หย่อนยาน เมื่อสุนัขตั้งใจหรือตื่นเต้นศีรษะจะชูสูง คอจะยืดออก
โดยทั่วไปศีรษะจะยื่นไปข้างหน้ามากกว่าชูสูง แต่จะสูงกว่าไหล่เล็กน้อย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนเคลื่อนไหว
|
ส่วนหน้า |
แผ่นกระไหล่ยาวและทำมุมเฉียง อยู่ในแนวราบและไม่ยื่นไปข้างหน้า
แขนตอนบนเชื่อมกันแผ่นกระดูกไหล่โดยทำมุมราว 90 องศา
ขาหน้าไม่ว่าจะมองดูทางไหนก็เหยียดตรง และกระดูกจะเป็นรูปไข่มากกว่ากลม
ฝ่าเท้าแข็งแรงและทำมุมราว 25 องศา กับแนวตั้ง
|
เท้า
|
สั้นและกระชับ นิ้วโค้งอย่างพอเหมาะ อุ้งเท้าหนาแบะเล็บแน่น สั้นและมีสีดำ
ควรตัดนิ้วติ่งที่ขาหลัง แต่นิ้วติ่งที่ขาหน้ามักจะปล่อยให้อยู่อย่างเดิม
|
สัดส่วน |
สุนัขพันธุ์เยอรมันเช็พเพอดที่นิยมกันจะอยู่ในสัดส่วนของความยาวต่อความสูงอยู่ระหว่าง
10 ต่อ 8.5 ความสูงของสุนัขเพศผู้วัดจากจุดสูงสุดของไหล่อยู่ระหว่าง 24-25 นิ้ว
ส่วนเพศเมีย 22-24 นิ้ว
ความยาววัดจากกระดูกอกไปยังตอนท้ายของกระดูกสะโพก
|
ลำตัว |
โครงสร้างโดยรวมทำให้เกิดความรู้สึกถึงความลึกและแน่น แต่ไม่เทอะทะ
อกควรจะเต็มและลงลึกอยู่ระหว่างขาทั้งสองข้าง
อกกว้างมีเนื้อที่มากพอสำหรับหัวใจและปอด
ซี่โครงยาวและโค้งไม่เป็นรูปถังเบียร์หรือแบนมากเกินไป และไปจรดส่วนอกลงไปถึงข้อศอก
หากซี่โครงอยู่ในลักษณะที่ถูกต้องจะทำให้ศอกหดกลับอย่างอิสระในขณะที่สุนัขกำลังวิ่งเหยาะๆ
หากกระดูกซี่โครงโค้งออกมามากเกินไปจะทำให้ข้อศอกกางออก
|
ท้อง |
กระชับ ชายกระเบนเหน็บจะรั้งขึ้นเล็กน้อย
|
เส้นหลัง
|
จุดสูงสุดของเส้นหลังจะสูงและค่อยๆ ลาดเท
|
หลัง |
เหยียดตรงแข็งแรงมาก ไม่แอ่นหรือโค้งขึ้น เอวมองจากด้านบนจะกว้างและแข็งแรง
ความยาวระหว่างกระดูกซี่โครงซี่สุดท้ายและตะโพกมากเกินไปเป็นสิ่งที่ไม่พึงประสงค์
ตะโพกยาวและค่อยๆ ลาดเท
|
หาง |
เป็นพวงข้อกระดูกสันหลัวข้อสุดท้ายอย่างน้อยจะยื่นไปต่อกระดูกขาหลัง
หางตั้งอยู่ตรงตะโพกและห้อยลงขณะที่อยู่ในท่าพัก หางจะโค้งเล็กน้อย
เมื่อสุนัขตื่นเต้นหรือกำลังเคลื่อนไหวหางจะโค้งและยกขึ้น
แต่ไม่ควรโค้งไปข้างหน้าและเลยเส้นตั้งฉาก หางที่สั้นเกินเป็นข้อบกพร่องอย่างมาก
หากหางถูกตัดจะถูกตัดสิทธิ์ไม่ให้ประกวด
|
ส่วนท้าย |
เมื่อมองจากด้านข้าง ตะโพกโดยรวมจะกว้าง
ส่วนที่อยู่ระหว่างข้อต่อขาหลังและเท้า สั้นและแข็งแรง
|
การย่างก้าว |
เยอรมันเช็พเพอดเป็นสุนัขที่วิ่งเหยาะๆ
โครงสร้างถูกพัฒนามาเพื่อให้เหมาะสมกับการทำงาน
การก้าวย่างควรจะเป็นไปด้วยความนุ่มนวล และยื่นเท้าออกไปสุด
ราบรื่นและเป็นจังหวะ
|
สี |
ไม่มีสีที่แน่นอน แต่จะนิยมสีเข้มมากกว่า หากจมูกสีอ่อน
สีฟ้าหรือเป็นสีตับเป็นข้อบกพร่องที่ร้ายแรง
หากขนสีขาวหรือมีจมูกไม่ดำจะถูกห้ามไม่ให้ลงประกวด
|
ขน |
ควรมีขนสองชั้นและยาวปานกลาง ขนชั้นนอกควรจะแน่นมากที่สุดเท่าที่จะแน่นได้
ขนเหยียดตรง หยาบแนบไปกับลำตัว ขนชั้นนอกเป็นลอนเล็กน้อย ศีรษะรวมทั้งข้างในหู
หน้าผาก ขาและเท้าจะปกคลุมด้วยขนสั้น ส่วนคอจะปกคลุมด้วยขนที่หนาและยาวกว่า
ด้านหน้าของขาหน้าและขาหลังจะมีขนยาวและยื่นไปปกคลุมข้อเท้าและข้อขาหลังตามลำดับ
ขนที่นิ่มและคล้ายไหม, ขนชั้นนอกยาวเกินไป,
ขนเหมือนขนสัตว์และหยิกเป็นลอนเป็นสิ่งที่ไม่พึงประสงค์
|